De benedictijnen van de Sint-Odulphusabdij te Stavoren hadden een uithof, Grangia in insula Fle genaamd, in Oost-Vlieland, het enige dorp en daarmee tevens de hoofdplaats van het waddeneiland Vlieland. In tegenstelling tot de klei van het vasteland was de zandgrond op dit eiland geschikt voor het verbouwen van broodgraan, zoals rogge. Vooral dit vormde een belangrijke reden dat onderhavige uithof op dit eiland gevestigd was