Jean Baptiste Berthier werd in 1840 geboren in de buurt van Grenoble, Frankrijk. Kort voor zijn priesterwijding in 1862 trad hij toe tot de Congregatie van O.L. Vrouw van La Salette. Hij was een ijverig publicist van religieuze werken, waarvan verschillende werden vertaald en soms een oplage hadden van 100.000 exemplaren. Ook trad hij op als volksmissionaris en was hij directeur van de Apostolische School van de Congregatie. In die hoedanigheid kwam hij in aanraking met jonge mannen met een late roeping of beperkte financiële middelen, voor wie op de meeste seminaries geen plaats was. Hij besloot een eigen congregatie te stichten die zich speciaal zou richten tot de late roepingen voor de buitenlandse missies. Berthier kocht in het Nederlandse Grave een oude kazerne en een hospitaalgebouw. In 1895 begon hij met de werkzaamheden van zijn congregatie. In het begin gaf hij als enige onderwijzer les aan studenten afkomstig uit Duitsland, Nederland, Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk en Kroatië. In 1899 startte de studie filosofie en in 1902 de studie theologie. In 1902 werd de congregatie officieel een vereniging en daarmee een rechtspersoon.