Kaarsenhouder met kaars. Bij gebrek aan elektriciteit in het klooster was er op iedere cel of chambrette een kaars aanwezig, soms in een bakje met zand. Als deze kaarsen gedoofd moesten worden op een bepaald tijdstip 's avonds, werden enkele kaarsen in een blaker ontstoken om voor wat licht in de slaapzaal te zorgen. De blakers stonden boven op de houten schotten die de cellen van elkaar scheidden.