Het kroontje werd bij het afleggen van de eeuwige geloften eerst gewijd en vervolgens op het hoofd van de geprofeste zuster gezet onder het uitspreken van de woorden: "Ontvang, dierbare Zuster, de kroon, welke uw Bruidegom, de Eéngeboren Zoon van God, u aanbiedt, opdat gij op aarde deelgenoot moogt worden aan zijn Lijden en aan zijn glorie in den hemel". (vgl. 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus', p. 105). Het doornenkroontje werd door de geprofeste zuster in haar cel bewaard, veelal rond het kruisbeeld, als een herinnering aan en bemoediging in haar gekozen weg. Volgens het 'Ceremoniale' 1935 ontvingen de zusters bij het afleggen van de tijdelijke geloften een scapulier, een witte borstdoek, een halskruis, een zware sluier, een rozenkrans, een ring en een kroontje.