Plankjes met een tekst, die geknield in de refter door zusters in de hand werden gehouden als een boetedoening. De zusters die penitentie deden, knielden terstond na het tafelgebed op de daartoe bestemde plaats, waarbij de grond kussen. Deze boetedoening kon opgedragen worden oftewel een zuster vroeg er zelf om, als ze meende een regel te hebben overtreden of als ze boete wilde doen. De tekst op het plankje moest door de zuster overwogen worden. Er zijn drie plankjes bewaard gebleven met de spreuken: 1) "In veel spreken zal het nooit aan zonden ontbreken" (penitentie - stilzwijgen); 2) "Zie, Vader, hier ben Ik, om Uw Wil te doen" (penitentie - gehoorzaamheid); 3) "Om onzentwille is Hij arm geworden" (penitentie - armoede). In het "Directorium van de Congregatie der Zusters Usrulinen van Bergen" ([1952]) wordt op de pagina's 104-108 het gebruik van de penitentiebordjes nader toegelicht.