De schedel is in kloosters te vinden als symbool dat aan het denken zette over de vergankelijkheid, de ijdelheid ('vanitas', leegte), het sterven. Een schedel was, al dan niet in een kleine vitrine, in bibliotheek of refter te vinden. In plaats van een echte schedel deed ook een nabootsing ervan dienst. Dit echte doodshoofd stond bij de zusters in de refter
.