De oorsprong van het gebruik van koper als drager van olieverfschilderijen moet hoogstwaarschijnlijk in Italië worden gezocht. De bloeiperiode ligt vanaf het midden van de tweede helft van de zestiende tot aan het midden van de zeventiende eeuw. Daarna begon de populariteit van het schilderen op koper af te nemen, maar de methode kwam nog voor tot ver in de zeventiende en zelfs in de achttiende eeuw. Het werd vooral gepraktiseerd door Nederlanders en Duitsers, in geringer mate ook door Italianen. Voor de Nederlanden gold Antwerpen als belangrijkste centrum. Daar ontstond in de eerste helft van de zeventiende eeuw een levendige internationale kunsthandel; koperen schilderijtjes maakten een wezenlijk onderdeel hiervan uit. Naast werken door grote meesters vervaardigd en gesigneerd, zijn er ook vele anonieme 'kopertjes' voor devotionele doeleinden gemaakt. Ze werden vaak in serie vervaardigd en geëxporteerd om te functioneren als huisdevotieobject. De artistieke kwaliteit ervan is meestal niet erg groot. Merendeels betreft het kopieën van schilderijen van Italiaanse en Noord-Europese schilders, die via de prentkunst werden verspreid en daardoor algemene bekendheid kregen.
Indien de schilderijen, vermeld in de catalogus van de in 1961 te Amersfoort gehouden tentoonstelling slaan op de hier beschreven voorstellingen, zijn beide 'kopertjes' eind augustus 1956 door magister-generaal W. van Hees overgebracht naar het destijds te Amersfoort gevestigde generalaat; op 5 november 1984 zijn ze teruggegaan naar St. Agatha.
De hier beschreven 'kopertjes' zijn nagenoeg identiek aan de reeds vermelde voorstellingen, beschreven onder inv.nrs.Ag/0103; Ag/0104