Zoeken in collecties

Al sinds ca. 1360 was er in Maastricht sprake van een gemeenschap van cellebroeders. Ze woonden in Brusselsestraat, in de heerlijkhed Tweebergen, een van de elf banken van het Sint Servaaskapittel. Pas in de eerste helft van de zestiende eeuw realiseerden ze aan de Cellebroedersstraat hun klooster, waarvoor ze in 1539 van het Sint Servaaskapittel toestemming gekregen hadden. De broeders legden zich toe op het verplegen van besmettelijke zieken. Ook het begraven van de overleden zieken behoorde tot hun taak. Voorts wijdden zij zich aan het verplegen van zwakzinnigen. In 1796 werd het Cellebroedersklooster, evenals alle andere kloosters in Maastricht, door de Franse bezetters opgeheven. De gebouwen deden achtereenvolgens dienst als gevangenis, brouwerij, ziekenhuis, krankzinnigengesticht, pakhuis voor de bank van lening en remise voor de stadsbussen. Het grootste deel van het klooster werd in 1940 afgebroken en wat er toen nog resteerde volgde in 1950. Alleen de kapel en de daartegen aangebouwde zuidvleugel bleven staan