Zoeken in collecties

Het begijnhof in Schiedam werd voor het eerst vermeld in 1271 in een testament van Aleid van Holland als één van de instellingen die door haar bij dit testament werden begunstigd. Dit begijnhof lag op een terrein, dat aan het Oude Kerkhof vlak naast de Grote Kerk gelegen was. Dit terrein behoorde oorspronkelijk tot het bezit van voornoemde Aleid van Holland, zodat het haast zeker is dat zij bij de stichting van het Schiedamse begijnhof betrokken is geweest. Behalve een kapel en een patershuis telde het begijnhof zes tot acht kleine huisjes. Het was omgeven door een muur met aan de zijde van het Oude Kerkhof een poort, die toegang tot het begijnhof verschafte. Zowel in 1428 als in 1494 werd het begijnhof door een grote stadsbrand getroffen. Bij de laatste brand werd het volledig in as gelegd, maar werd vervolgens herbouwd. Na de inname in 1572 van Den Briel door de Staatse troepen sloot Schiedam zich zonder slag of stoot aan bij de opstand tegen Spanje. In 1574 werd de pater van het Schiedamse begijnhof door soldaten van de Staatse troepen mishandeld. Enkele dagen later overleed hij aan de toen opgelopen verwondingen. Mede dit voorval luidde het definitieve einde van het begijnhof in. Het begijnhof werd niet afgebroken, maar werd ingericht voor het huisvesten van armen. In de 19e eeuw werden er arbeiderswoningen gebouwd. Het geheel werd in de late jaren '60 van de vorige eeuw gesloopt. De begijnhofkapel werd na 1572 verbouwd tot vier huisjes om eveneens aan armen huisvesting te kunnen bieden. In 1756 werd de aldus verbouwde kapel afgebroken om voor een nieuw gebouw ter huisvesting van de Bank van Lening plaats te maken. Het enige, dat thans nog aan het bestaan van het Schiedamse begijnhof herinnert, is de straatnaam Bagijnhof