Zoeken in collecties

Het initiatief voor het stichten van een birgittenkloosten in Brielle ging in eerste instantie niet uit van Brielse burgers, maar was veeleer de verdienste van hertogin Margaretha van York, de weduwe van Karel de Stoute. Vanwege de door haar hiervoor gedane ruimhartige schenkingen van goederen buiten de stad Brielle is zij als de eigenlijke stichter van dit klooster aan te merken. De bouw van de kapel en de woonruimten voor de nonnen en monniken van de Birgittenorde, waarvoor zowel paus Innocentius VIII als de Utrechtse bisschop David van Bourgondië reeds toestemming verleend hadden, kwam mede met hulp van burgers van Brielle tot stand. In 1484 namen de zusters hun intrek in deze ruimten. Van een mannenconvent is in Brielle nauwelijks sprake geweest. Brand in 1494 dwong de kloosterlingen het klooster hier te verlaten. Ze betrokken toen binnen de stadsmuren van Brielle een nieuw klooster. Dit complex bestond behalve uit "het Brigittehof”, een ommuurde ruimte met huizen, uit een kerk, twee boomgaarden, een brouwerij en een groot herenhuis. Het armlastige, nooit tot bloei gekomen klooster, werd meegetrokken in de neergang van de stad Brielle. In 1530 zette een catastrofale stormvloed, de zogenaamde Felixvloed, Brielle en omgeving onder water. Zo ook het kloostercomplex van de Birgitten, dat langzamerhand tot bouwval verworden was. Er bleef geen andere keuze over dan te vertrekken. In 1531 verleende Karel V de kloosterlingen toestemming om naar het Brigittenklooster Mariënwater te Rosmalen te verhuizen. De zeer rijke en invloedrijke Andries van Bronkhorst kocht toen, op het herenhuis na, alle eigendommen van het klooster, waarvan zijn erfgenamen de gebouwen in 1558 aan de stad verkochten, die tot sloop daarvan overging. Alleen de poort en de muren bleven staan. De kloostermuren werden in 1950 gesloopt. De laatgotische poort werd het jaar nadien gerestaureerd en bleef zo behouden als tastbare herinnering aan de orde van de heilige Birgitta in Brielle.