Zoeken in collecties

In 1934 werd de Nederlandse tak van de Congregatie van de Broeders van Liefde een zelfstandige provincie, die daarmee het recht kreeg een eigen noviciaat op te richten. Voor de bouw van dit noviciaat verwierf de congregatie een stuk grond aan de Wanssumseweg in Oostrum. In 1935 werd gestart met de bouw, die anderhalf jaar later gereed kwam. In juni 1937 namen vier broeders met achttien postulanten hun intrek in het nieuwe gebouw, dat Sint Paschalis als naam kreeg en op 17 mei 1938, de feestdag van voormelde heilige, door Mgr. Lemmens, bisschop van Roermond ingezegend werd. In januari 1943 verschafte Sint Paschalis onderdak aan een groep patiënten van Sint-Bavo uit Noorwijkerhout, die hun klooster daar op last van de Duitsers hadden moeten ontruimen. Toen eind november 1944 Sint Paschalis grotendeels voor een Engels veldhospitaal moest worden afgestaan, vertrokken de in Sint Paschalis ondergebrachte patiënten van Sint Bavo eind december 1944 naar de inrichting Sint-Jan Baptist in het Belgische Zelzate, terwijl de novicen en postulanten, die toen ook in Sint Paschalis gehuisvest waren, begin januari 1945 in het noviciaat van de Broeders van Liefde in Gent ondergebracht werden. Toen in juli 1945 naar Sint Paschalis teruggekeerd kon worden, werd het noviciaat heropend. Bij het begin van het schooljaar 1946-1947 verhuisde naar Sint-Paschalis het tot dan toe in Eindhoven in het kloostercomplex Eikenburg gehuisveste juvenaat, dat echter al na vijf jaar verplaatst werd naar het aan de Edward Poppelaan in Etten-Leur gelegen klooster van de Broeders van Liefde. De daardoor in Sint-Paschalis vrijgekomen ruimte werd toen ingenomen door patiënten van de psychiatrische inrichting Sint-Servatius in Venray, die over het hele gebouw kon beschikken toen in 1968 het noviciaat van Sint-Paschalis verplaatst werd naar het Sint-Petrus-Canisiusklooster in Tilburg. In oktober 1992 verliet de laatst overgebleven broeder Sint-Paschalis, dat van 1963 tot 2010 als verslavingskliniek dienst deed