Zoeken in collecties

Wanneer het Maria Magdalena-klooster, het waarschijnlijk oudste en meest aanzienlijke vrouwenklooster van Nijmegen, gesticht werd, is niet duidelijk. Het bestond in elk geval al vóór 1249. Het behoorde tot de vooral in Duitsland verspreide orde van de Boetezusters van de Heilige Maria Magdalena. Deze orde, die speciaal voor tot inkeer gekomen publieke vrouwen bedoeld was, volgde aanvankelijk de constituties van de cisterciënzers. In 1232 nam de orde echter de regel van Augustinus aan, hetgeen voor het Maria Magdelena-klooster in Nijmegen in 1265 het geval was. In 1344 sloot het Maria Magdalena-klooster zich aan bij de Premonstratenzer orde, die ook de regel van Augustinus volgt. Het kwam daarbij onder de paterniteit van de abt van Mariënweerd te staan. Het klooster, waarvan de gebouwen het hele terrein tussen de Nonnenstraat, de Lagemarkt, de Priemstraat en de niet meer bestaande Praatshof omvatte, beschikte tevens over een eigen kerk, die in 1394 aanzienlijk uitgebreid werd. In 1580 braken er in de stad hevige onlusten uit, waarbij kloosters werden geplunderd. Ook de openbare uitoefening van de katholieke godsdienst werd verboden. Dit leidde tot opheffing van het Maria Magdelena-convent. Wel mochten de monialen in het klooster blijven wonen. Doordat echter geen nieuwe leden mochten worden opgenomen, was het convent tot uitsterven gedoemd. Toen in 1585 spaansgezinde Nijmegenaren het zogenoemde staatse garnizoen verdreven, werd Nijmegen weer katholiek en beleefde het klooster een kortstondige herleving. In 1593 werd tot definitieve opheffing besloten. De kloosterkerk werd na 1599 geleidelijk afgebroken, terwijl na 1617 de afbraak van de kloostergebouwen volgde