Zoeken in collecties

Reeds voor de oorlog zochten de zusters uitbreiding van hun werkterrein voor zusters die om een of andere reden niet naar de missie konden gaan. Moergestel was een dorp met opkomende schoenindustrie, armoede en werkloosheid. Kerk- en gemeentebestuur probeerden de mensen op een hoger plan te brengen. Ze waren blij met het aanbod van de zusters om hierbij te helpen. In 1936 werd het Sint Antoniusgasthuis in gebruik genomen. De wijkverpleging en de moeder- en kindzorg die de zusters boden werd tot 1965 in samenwerking met het Wit-Gele Kruis uitgevoerd. In de Tweede Wereldoorlog werden in het huis een veertigtal kinderen opgevangen uit NSB-gezinnen. Tot op hoge leeftijd hebben de zusters bejaarden verzorgd. In 1975 werd een nieuw bejaardenhuis in Moergestel gebouwd. De gasten die er nog waren vertrokken naar dit nieuwe gebouw of naar elders en het Antoniusgasthuis werd 'Antoniushuis', rustoord voor de zusters. De verzorging werd ter hand genomen door de KVH van de Missiezusters (anno 2008 KVH Amaliazorg). In 2004 werd het huis verkocht en kwamen de laatste twaalf zusters naar Asten