Zoeken in collecties

In 1919 vestigden de lazaristen zich in Rumpen, eens een zelfstandig dorp, tegenwoordig een wijk in de gemeente Brunssum. Van de Staatsmijnen kregen de lazaristen daar een barak aan de Venweg toegewezen. Door de toestroom van mijnwerkers uit alle streken in binnen- en buitenland kende Rumpen een explosieve bevolkingsgroei. Dat vormde in 1921 voor het bisdom Roermond aanleiding het mijnwerkersrectoraat Rumpen op te richten, waarvan de zielzorg aan de lazaristen toevertrouwd werd. Het rectoraat kende aanvankelijk twee houten noodkerken: het zogenoemde Belgisch Kerkje langs de mijnspoorweg van de staatsmijn Emma naar de staatsmijn Hendrik en het kerkje aan de Venweg, direct ten zuiden van het terrein van laatstgenoemde mijn. In 1924 werd aan de Prins Hendriklaan in Brunssum overgegaan tot de bouw van de Sint Vincentius á Paulokerk. De lazaristen, die in 1922 naar een tweetal woningen aan het Brunssumse Bodemplein verhuisd waren, betrokken toen de pastorie die bij voornoemde kerk verrees. Tussen 1953 en 1955 werd de kerk uitgebreid met de aanbouw van een kinderkapel met souterrainverdieping en een garage. Na sluiting van de staatsmijn Hendrik begin jaren zeventig van de vorige eeuw, vertrokken de lazaristen uit Brunssum