Zoeken in collecties

In 1387 is er al sprake van dat Dordtse “brootsusters” door bisschop Floris van Wevelinckhoven bevestigd werden. Aangezien in Dordrecht de benamingen broodzuster en cellezuster toen door elkaar gebruikt werden, kan worden aangenomen dat met “brootsusters” hetzelfde bedoeld werd als cellezusters. Hiermee kende Dordrecht dan de vroegste vestiging van de cellezusters in Holland. Overigens werden de cellezusters in Dordrecht naast broodzusters ook grauwzusters genoemd. De zusters legden zich toe op het verplegen van met name pestlijders en het rouwen bij en begraven van overleden pestslachtoffers, waarbij het dan uitsluitend vrouwen betrof. In hun kosten van onderhoud voorzagen de zuster deels met aalmoezen, die zij aan de deuren inzamelden, en met het bedelen om brood. Aan dit laatste hadden ze de naam broodzusters te danken. Het klooster van de zusters, dat Bethlehem genoemd werd, lag in de Raamstraat. Van daaruit konden ze via een brug over de gracht hun kapel in de Lange Breestraat bereiken. Ook na de Reformatie bleven de zusters in hun klooster wonen. Dit in elk geval tot 1598. Er waren geen cellezusters meer in 1626. Hun goederen kwamen toen aan het "Oude Man- en Vrouwhuijs". Twee jaar later, in 1628, werd het klooster afgebroken. De kapel werd verhuurd en was tot 1680 als turfhuis in gebruik en daarna tot 1874 als stal voor de stadsmissie-karren en de paarden, die deze karren trokken