Zoeken in collecties

Omstreeks 1500 ontstond de "Oisterwijkse Kring", een beperkte groep van semi-religieuze vrouwen. De centrale figuren waren de mystica Maria van Hout en de anonieme schrijfster van "Die Grote Evangelische Peerle". Hun levenswijze en inspiratiebronnen waren nog middeleeuws gekleurd. Uit de vruchtbare samenwerking met onder andere de Keulse kartuizers ontstond de Oisterwijkse Kring. Die leidde naar een hoogtepunt van de Nederlands-Rijnlandse mystiek aan het begin van de 16de eeuw. Tussen 1539 en 1545 verloor die beweging haar vitaliteit.
De ongeregelde leefwijze van die vrome vrouwen werd "geinstitutionaliseerd". Zij konden voortaan beschikken over een woning in Oisterwijk, het Maagdenhuis, en zouden leven volgens een regel. Vervolgens zwermden de leden van de Oisterwijkse Kring uit naar meer bezielende oorden, zoals Leuven. Op internationaal vlak was de betekenis van de Oisterwijkse Kring in de Contrareformatie uitgespeeld. De nieuwe generatie zusters in het Maagdenhuis haalde niet meer het vroegere spirituele niveau en sloeg de richting in van een vroegmoderne actieve congregatie. De woelige tijden op sociaal-economisch, politiek en godsdienstig gebied hebben het religieuze leven in het Oisterwijkse Maagdenhuis grondig beinvloed. In 1652 trok een aantal zusters naar het Belgische Duffel, waaruit het Convent van Betlehem is gegroeid. Het Oisterwijkse Maagdenhuis leidde een sluimerend bestaan tot 1725.