Zoeken in collecties

Cajetanus van Thiene, die in 1480 in Vicenza geboren werd, studeerde rechten aan de universiteit van Padua en trad in dienst van de Romeinse curie. In 1516 werd hij priester gewijd. Kort daarna sloot hij zich in Rome aan bij het Oratorium van de Goddelijke Liefde, een broederschap van priesters en leken die zich wijdden aan vroomheid en naastenliefde. Vanuit dit broederschap stichtte Cajetanus in 1524 de Congregatie van de Reguliere Clerici samen met nog drie anderen, waaronder Giovanni Pietro Caraffa, de latere paus Paulus IV die toen bisschop was van Chieti dat in die tijd nog Theate heette en waarnaar voormelde congregatie ook wel de congregatie van de Theatijnen genoemd wordt. De missie van deze congregatie was de katholieke kerk van binnenuit nieuw leven in te blazen door de geestelijkheid te hervormen en de kerk in een tijd van grote corruptie weer tot haar apostolische eenvoud te doen terugkeren. Na de plundering van Rome in 1527 weken de Theatijnen uit naar Venetië. Zes jaar later vestigden zij zich in Napels. Daar stichtten zij een monte de pieta -"berg of fonds van vroomheid"-, één van de vele liefdadigheidsinstellingen zonder winstoogmerk die geld leenden in ruil voor verpande voorwerpen met als doel de armen te helpen en te beschermen tegen woekeraars. Deze instelling groeide uiteindelijk uit tot de Bank van Napels. De Theatijnen namen ook de zorg op zich voor lijders aan syfilis, een toen nog ongeneeslijk ziekte. Na er veertien jaar gewoond te hebben stierf Cajetanus in 1547 in Napels op zevenenzestigjarige leeftijd. In 1629 werd hij zalig en in 1671 heilig verklaard. De congregatie van de Theatijnen breidde zich snel uit en werd naast de jezuïeten de drijvende kracht achter de Contrareformatie. Anno 2020 waren de Theatijnen nog actief in Italië, Spanje en Latijns-Amerika. Ook in Nederland in het dorp Blerick, thans een stadsdeel van Venlo, vestigden zich in 1986 Theatijnen aan wie de parochiële zielzorg in de drie parochies in Blerick toevertrouwd werd