Zoeken in collecties

In Zaamslag stond bij de huidige kruising Groeneweg-Terneuzensestraat het Sint Maria-hospitaal, dat door johannieters beheerd werd. Het stichtingsjaar van dit voor het eerst in 1310 vermeld complex moet omstreeks 1300 gelegen hebben. Het hospitaal, waar zich in 1338 de Hospitaalzusters vestigden, zou aanvankelijk tot het bezit van de mogelijk in Zaamslag gevestigde tempeliers behoord hebben, maar zou in 1312, toen de Orde van de Tempeliers werd opgeheven, in handen van de johannieters geraakt zijn. Dit is echter geenszins zeker. Geen enkele bron geeft althans aanwijzing daarvoor. In 1510 blijkt het hospitaal om onbekende reden door de johannieters te zijn verlaten. Nadat zuster Catharina van Hollebeke daartoe in 1523 van de paus toestemming kreeg, verliet zij het hospitaal te Komen in West-Vlaanderen. Ze vestigde zich toen met haar medezuster Joanna le Dack in Zaamslag in voornoemde hospitaal, dat zij met eigen geld en vermogen liet opknappen en van de nodige meubelen voorzien. Door de grote overstroming in 1530 waren de zusters echter genoodzaakt dit gebouw te verlaten. Ze vonden toen onderdak in het hospitaal te Berchem. In 1534 keerden de zusters naar Zaamslag terug, terwijl in 1540 hun gemeenschap door de paus tot convent van de derde orde van Sint Franciscus verheven werd. De zusters bleven in Zaamslag tot 1586, het jaar waarin prins Maurits het gebied rond Zaamslag op de Spanjaarden veroverde. Om herovering door de Spanjaarden onmogelijk te maken, werd de Zaamslagppolder toen geïnundeerd. Daarbij werd ook het gebouwencomplex van de zusters aan de golven prijs gegeven. De zuster vonden toen blijvend onderdak bij de zusters benardinessen van de inmiddels al in Gent gevestigde abdij van Oosteeklo, met welke abdij hun convent verenigd werd. Na de vrede van Munster werd de Zaamslagpolder weer drooggelegd. Wat er toen van het gebouwencomplex van de zusters van Zaamslag resteerde werd tot de grond toe afgebroken