Zoeken in collecties

Het cisterciënzerinnenklooster Ter Hunnepe bij Deventer komt voort uit de Munsterabdij te Roermond. In 1225 kreeg Richardis van Scheyern-Wittelsbach, weduwe van Graaf Otto I van Gelre, toestemming van de pauselijke legaat, Koenraad van Urach, om op goederen van Ludolf van den Brande een klooster te stichten. Dit klooster, dat in 1228 tot stand kwam, werd tussen 1232 en 1238 in de cisterciënzer orde opgenomen. Volgens overlevering zou het toen bewoond zijn door cisterciënzerinnen uit het bij Kleef gelegen klooster Hönnepel, die uit dit klooster verdreven waren, omdat zij zich zonder verlof van het moederhuis te Denain bij de cisterciënzerorde hadden aangesloten. Dit wordt echter nergens bevestigd. De abdij, die aan de Heilige Maria gewijd was en met het oog daarop ook de naam van Mariënhorst droeg, stond onder toezicht van de abt van abdij Kamp bij Moers. In 1253 werd Ter Hunnepe door brand geheel verwoest. De nonnen, die hoofdzakelijk uit de Gelderse en Overijsselse adel afkomstig waren, vertrokken naar het benedictinessenklooster Fürstenberg in het graafschap Kleef. Ze werden weer zelfstandig, nadat in 1263 het klooster Mariënhorst herbouwd was. Rond 1425 werd Mariënhorst onder leiding van Boyng, abt van abdij Boskamp te Termunten, hervormd en sloot het zich bij de congregatie van Sibculo aan. Onder invloed van de reformatie en uit angst voor confiscatie van de goederen van het klooster, veranderde Ter Hunnepe na 1565 feitelijk in een wereldlijk stift. In 1578 brandde Ter Hunnepe opnieuw geheel af en zochten de bewoonsters nu hun toevlucht in de stad Deventer. In 1811 werd het voormalige klooster opgeheven en werden de goederen overgedragen aan de Republiek