Zoeken in collecties

In door de tertiarissen van het klooster Fiswerd verlaten gebouwen vestigden zich in het midden van de zestiger jaren van de 15e eeuw observanten. Deze gebouwen lagen buiten de stadsmuren van Leeuwarden aan de Ee in de tegenwoordige wijk Oldegalileën. Het convent van bedoelde observanten was aanvankelijk bij de Nederduitse provincie ingedeeld. In 1532 besloot het generaal kapittel echter het onder de jurisdictie van de provinciaal van de Keulse provincie te brengen. Het stadsbestuur verbood dit, waarop eerdergenoemde provinciaal zich tot keizer Karel V en de landvoogdes wendde. Dit echter zonder succes. In 1535 kwam het klooster weer, nu definitief, onder de Nederduitse provincie te vallen. Voordat Leeuwarden in de strijd tussen de Schieringers en de Vetkopers voor de tweede keer door het leger van hertog Albert van Saksen belegerd werd, besloot de magistraat in 1498 in overleg met de observanten het klooster af te breken. Dit om te voorkomen, dat de kloostergebouwen door de vijandelijke troepen gebruikt zou worden als uitvalsbasis om de stad aan te vallen. De observanten kregen toen binnen de stadsmuren een nieuw klooster, dat aan de oostzijde van de tegenwoordige Tweebaksmarkt lag. Dit klooster werd Galilea genoemd, terwijl het oude klooster aan de Ee vanaf toen met de naam Old-Galilea aangeduid werd. Toen in 1580 het Spaanse legioen voorgoed uit de stad verdreven werd, kregen de hervormden het voor het zeggen. Het uitoefenen van de katholieke godsdienst werd toen verboden, terwijl de religieuzen, waaronder de observanten, de stad moesten verlaten. De kerk en het kloostercomplex van de observanten werden in beslag genomen. De kloostergebouwen gingen toen voor velerlei doeleinden dienst doen, terwijl de kerk voor de Hervormde eredienst ingericht werd. Het kloosterterrein werd verkaveld. Tevens werden er nieuwe straten aangelegd. Het Kapittelhuis, dat van het kloostercomplex deel uitmaakte, werd in 1849 afgebroken. De kerk viel in 1940 aan de slopershamen ten offer