Zoeken in collecties

Kort voor 1240 stichtte een zekere Buwe de St. Nicolaaskapel van Harkema, die later geïncorporeerd werd door het Buweklooster, alias Mariëngraf. Dit klooster, dat aan voornoemde Buwe zijn ontstaan te danken had, werd in 1252 gesticht op de grond van enkele doorgaande hoeven in het van Augustinusga afgesplitste, westelijk daarvan gelegen dorp Harkema. Het klooster, dat door norbertinessen bewoond werd, had als proosdij juridisch gezien geen geheel zelfstandige status en stond onder toezicht van de abt van Mariengaarde bij Hallum. Economisch was het Buweklooster, als zoveel vrouwenkloosters, voor een belangrijk deel afhankelijk van wat de intredende kloosterzusters aan geld en goederen inbrachten. Het klooster bezat, buiten de uithof de Raecken in Kollumerpomp, weinig meer dan een serie opstrekkende hoeven in Harkema-Opeind en Drogeham en slaagde er niet in om, buiten de door Buwe geschonken goederen, zelf enige goederen van belang te verwerven. Met een oppervlakte van ca. 330 ha cultuurland, was het zeker geen rijk klooster. Bij de Hervorming in 1580, toen de rooms-katholieke godsdienst werd verboden, werd het Buweklooster, evenals andere kloosters, op last van de Staten van Friesland opgeheven en werden de bezittingen verkocht. In 1800 werden de restanten van het in verval geraakte klooster gesloopt. Het kerkhof, waarop nog wel een klokkenstoel staat, bleef dit lot bespaard