Zoeken in collecties

In de Limburgse gemeente Horst aan de Maas leefden omstreeks 1700 enkele godvruchtige vrouwen volgens de derde regel van Sint Franciscus. De wens van enige van hen was om in het klooster van Maaseik de levenswijze van de kapucinessen aan te nemen. Door een gebrek aan middelen kon men ze daar echter niet aanvaarden. Ze besloten toen hun godvruchtig leven dan maar in Horst voort te zetten, in een huis met een ommuurde tuin, gelegen naast de parochiekerk. Hun geestelijk leider was, althans zeker in het begin, een zekere pater Albertus uit het kapucijnenklooster in de tegenwoordige Duits Nederrijnse stad Geldern. De constituties van de vrouwengemeenschap in Horst, die gebaseerd waren op de door pater Albertus opgestelde “Constitutiën gemaect naer de Constitutiën der PP. Capucinen ende Beschreven in alles volgens hun Maniere van Leven”, werden in 1708 door de bisschop goedgekeurd. Volgens deze constitutie vormde voornoemde gemeenschap geen communiteit van slotzusters en was derhalve niet geheel van de buitenwereld afgesloten. De zusters, die zich toelegde op met name spinnen en het vervaardigen van fijne lijngewaden, werden in 1718 met bisschoppelijk goedkeuring, vooral door toedoen pater Albertus, opgenomen in de derde orde van Sint Franciscus en kwamen toen wellicht onder leiding van de recollecten te staan. In 1802 werd het convent door de Fransen gesupprimeerd. Van 1839 tot 1943 en van 1947 tot 1954 heeft hun kloostergebouw als marechausseekazerne dienst gedaan