Zoeken in collecties

In 1358 verleende het kapittel van Sint Servaas en de pastoor van de Sint-Matthijskerk aan de Duitse Orde toestemming om in Maastricht een kapel of kerk te bouwen. Toen in 1362 de Duitse Orde instemde met de voorwaarden, die aan die toestemming verbonden waren, vestigden zij in Maastricht een commanderij aan de Maas, tussen het Bassin en de Noorderbrug, waar wellicht eerder een refugiehuis van de landcommanderij Alden Biesen stond. De vrijstaande kloosterkerk, die geestelijk onderhorig was aan de nabije parochiekerk van Sint-Matthijs, werd waarschijnlijk kort na 1382 gebouwd. Het was de grootste en belangrijkste kerk van de Duitse Orde binnen de balije Biesen. Al snel groeide de commanderij, die Nieuwen Biesen genoemd werd, uit tot het belangrijkste administratieve centrum van voornoemde balije. Hoewel Alden Biesen de landcommanderij van de balije Biesen bleef, resideerden de landcommandeurs van Alden Biesen veelal in Maastricht, terwijl ook nagenoeg alle kapittelvergaderingen in Maastricht gehouden werden. De commanderij nam onder de Maastrichtse kloosters een vooraanstaande positie in, vergelijkbaar met die van het Sint Servaaskapittel en van het Onze Lieve Vrouw-kapittel. Zowel bij de plundering van Maastricht tijdens de Spaanse Furie in 1576 als tijdens het beleg van Maastricht in 1579 werd de commanderij grotendeels vernield. De kerk bleef toen evenwel vrijwel ongeschonden. In 1586 werd de commanderij weer herbouwd. Toen Maastricht in 1748 na de Slag bij Lafelt door de troepen van Lodewijk XV van Frankrijk belegerd werd, raakte de commanderij opnieuw zwaar beschadigd. Bij de belegering van Maastricht in 1794 door de Franse revolutionaire legers onder leiding van generaal Kléber werden de kloostergebouwen in brand geschoten en voorgoed vernield. In 1795 werd de commanderij door de Fransen opgeheven