Zoeken in collecties

In 1437 kwamen de verlaten kerk en gebouwen, gelegen op de kerkberg in Sint Odiliënberg, ook wel Sint-Petrusberg genoemd, in bezit van proosdij Denkendorf in Württemberg. Deze proosdij was van de Sepulcrijnen, die behoorden tot de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem, een geestelijke ridderorde die uit de tijd van de kruistochten stamde. Op voorwaarde dat er een klooster van reguliere sepulcrinessen zou worden gesticht, werden deze kerk en gebouwen door de H. Geestkapittel te Roermond aan de proosdij geschonken. Deze schenking werd in 1442 door Frederik III, koning van het Rooms-Duitse Rijk, bekrachtigd. In hetzelfde jaar werd begonnen met de restauratie van de kerk en gebouwen, zo blijkt uit een akte uit 1471 van Lodewijk van Bourbon, prinsbisschop van Luik. Het klooster, dat onder het gezag van de proost van Denkendorf kwam te staan en door een door de bisschop van Luik afgevaardigde geestelijke bestuurd werd, bleek echter onvoldoende levensvatbaar. Al sedert omstreeks 1460 was het klooster verlaten en raakten de gebouwen in verval