Zoeken in collecties

In Donck bij Haelen in de provincie Limburg in België hadden de spiritijnen de novicen voor de opleiding tot broeder-missionaris ondergebracht in een huis dat, behalve dat het er ongezond was, te weinig ruimte bood. In 1913 werd in Baarle-Nassau overgegaan tot de bouw van een nieuw klooster. Met de aankoop van vele hectaren ontgonnen heide en met het verwerven van een boerderij in het Belgische dorp Weelde werd in de loop der jaren dit klooster, dat de naam “Klooster aan de Grens” kreeg, uitgebouwd tot een groot landbouwbedrijf en tot een erkende vakschool voor broeders van zowel de Nederlandse en Belgische provincie. In 1925 kwam de bouw van een nieuwe kapel gereed, terwijl een jaar later begonnen werd met de bouw van een nieuwe vleugel. In 1942 moest het klooster op last van de Gestapo ontruimd worden. Het ging toen dienst doen als kader- en vormingsschool voor Duitsgezinde plattelandsjeugd. De spiritijnen vertrokken toen naar het nabijgelegen Alphen, waar een huishoudschool en een leerlooierij als noodklooster werden ingericht. Begin 1944 gaf de Sicherheitspolizei opdracht dit noodklooster op te doeken. De paters en broeders verspreidden zich toen over andere spiritijnse communiteiten. Als ze in 1945 terugkeren, is hun klooster nagenoeg geheel verwoest. Na ampele overwegingen wordt tot her- en nieuwbouw besloten, hetgeen door de broeders in eigen beheer werd uitgevoerd. In 1951 werd, ook weer door de broeders zelf, een nieuwe kapel gebouwd, die in 1953 geconsacreerd werd. De tussenbouw werd in 1953 geheel vernieuwd, terwijl in 1959 tot vernieuwing van de refter overgegaan werd. In 1967 werd de broederopleiding in Baarle-Nassau beëindigd. De gronden en bedrijfsgebouwen in België werden verkocht aan een Belgisch landbouwbedrijf. De kloostergebouwen gingen dienst doen als bejaardenhuis voor de zusters franciscanessen van Breda en vervolgens als opvangcentrum voor Vietnamese bootvluchtelingen tot het tot woonruimte voor een woongemeenschap voor ouderen verbouwd werd