Zoeken in collecties

In 1914 werd door de Staatsspoorwegen overgegaan tot de aanleg in Susteren van een van de grootste rangeerterreinen van Nederland teneinde een probleemloze afvoer van de uit de Limburgse mijnen gedolven steenkolen te kunnen waarborgen. Veel van het personeel, dat voor dit rangeerterrein in dienst van de Staatsspoorwegen was, vestigden zich met hun gezinnen in de directe nabijheid van het rangeerterrein. Aldus ontstond er een nieuwe woonwijk, die de naam Mariaveld kreeg. Ten behoeve van deze wijk werd in 1916 een rectoraat opgericht, die aan de lazaristen toevertrouwd werd onder de voorwaarde, dat ze dit rectoraat zelf dienden te financieren. Centraal in de woonwijk werd in 1917 aan de Marialaan in Susteren een aan Onze Lieve Vrouw Onbevlekte Ontvangenis toegewijde neoromaanse kerk gebouwd, die een jaar later geconsacreerd werd. De lazaristen, die vanaf 1916 twee kamers bewoonden in het “Sjtuf”, een overblijfsel van het middeleeuwse Susterense benedictinessenabdij aan het Salvatorplein, betrokken in 1918 het naast voornoemde kerk nieuw gebouwde klooster. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed het klooster dienst als tijdelijke opvang van jonge missionarissen, die moesten wachten tot ze na beëindiging van de oorlog naar hun missiegebied zouden kunnen vertrekken. Enige tijd later bood het klooster onderdak aan lazaristen die uit hun missiegebied in China verdreven waren. In 2007 vertrokken de laatste Lazaristen uit het klooster, dat in 2011 verkocht werd. Het werd toen tot hospice verbouwd. In 1949 werd door lazaristen in hun rectoraat in Susteren de devotie tot Onze Lieve Vrouw van de Wonderdadige Medaille ingevoerd. Van daaruit verspreidde de verering zich over vele parochies in Nederland. De bisschop van Roermond gaf in 1959 toestemming om de godvruchtige vereniging van de Wonderdadige Medaille op te richten. De Susterense kerk van Onze Lieve Vrouw Onbevlekte Ontvangenis aan de Marialaan werd daarbij als zetel van deze vereniging in Nederland aangewezen