Zoeken in collecties

In 1910 kreeg de Congregatie van de Redemptoristen van de bisschop van Breda toestemming om een retraitehuis te bouwen aan de Pastoor van Breugelstraat in Bosschenhoofd, een dorp in de huidige Noord-Brabantse gemeente Halderberge. De bouw van dit retraitehuis, waarvoor de eerste steenlegging in juli 1911 plaatsvond, kwam in april 1912 gereed. Officieel heette dit retraitehuis het Sint-Gerardus-Retraitehuis, maar stond beter bekend onder de naam Retraitehuis Seppe. Zusters, behorende tot de congregatie van de Kleine Zusters van de H. Jozef, die in het retraitehuis gehuisvest waren, bestierden het huishouden van het retraitehuis en namen ook de verzorging van de retraitanten op zich. Voor oorlogsvluchtelingen fungeerde het retraitehuis zowel tijdens de Eerste als de Tweede Wereldoorlog als toevluchtoord. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog ging het retraitehuis steeds meer een functie in het dorp vervullen. Het houden van retraites raakte steeds verder op de achtergrond. Eind jaren zestig van de twintigste eeuw werd het retraitehuis een centrum van vormingswerk voor jongeren en kwam het accent steeds minder op religie te liggen. In 1972 staakte voormelde zusters hun werkzaamheden voor het retraitehuis dat toen, zoals reeds vermeld, als vormingshuis dienst deed. De zusters verhuisden naar Princenhage, waar hun congregatie het van de Congregatie van de Priester van het H. Hart van Jezus gekochte gebouwencomplex van Grootseminarie Liesbosch tot kloosterbejaardenhuis verbouwd had. In 1975 vertrokken de redemptoristen uit het Retraitehuis Seppe, dat ze in 1988 verkochten. Gedurende een aantal jaren werden er toen vakantieweken voor gehandicapten georganiseerd. Van 1997 tot 2000 waren er asielzoekers gehuisvest. In 2002 werden in het onderhavig gebouwcomplex woningen gerealiseerd, waarbij de gevel van het hoofdgebouw intact werd gelaten