Zoeken in collecties

In 1843 verzocht de voorzitter van de regenten van het Oude Mannen- en Jongenshuis aan de Oude Langendijk in Delft de Congregatie van de Broeders van O.L. van Lourdes, die toen nog Congregatie van de Broeders van Goede Werken heette, een tweetal lastige, in voormeld Delfts huis ondergebrachte jongens op te nemen in haar in de St. Pieterskerk in Ronse voor bejaarden, wezen, zieken en krankzinnigen ingericht gesticht. De congregatie willigde dit verzoek in. Daarbij deed zij in haar streven naar uitbreiding van haar werkzaamheden aan de regenten het aanbod het bestuur van het Delftse Oude Mannen- en Jongenshuis op zich te nemen. De regenten gingen in op dit aanbod evenwel onder voorwaarde van de bisschop dat de broeders, die de congregatie dan naar Delft zou sturen, losgemaakt zouden worden van het moederhuis in Ronse en onder toezicht van de Delftse geestelijkheid zouden komen te vallen, zodat het huis in Delft geen dochterstichting zou worden van het moederhuis in Ronse. Nadat de congregatie te kennen gaf aan deze voorwaarde te willen voldoen en de Vice Superior der Hollandsche Zending, toen het hoofd van de Katholieke Kerk in Nederland, in april 1844 zijn toestemming had verleend, werd in mei daaropvolgend het bestuur van het Delftse huis overgedragen aan de congregatie van de Broeders van Goede Werken. In juni 1844 arriveerden vanuit Ronse de eerste broeders, die evenals de broeders die na hen volgden, zich aan de opvoeding van weesjongens en de verpleging van oude mannen gingen wijden. De slechte bouwkundige toestand van het huis aan de Oude Langendijk en de nieuwe eisen, die aan de bejaarden- en wezenzorg gesteld werden, maakten een verhuizing aan het eind van de 19e eeuw noodzakelijk. In 1894 werd aan de Kantoorgracht in Leiden een nieuw pand betrokken