Zoeken in collecties

De in 1830 als jongste van vier kinderen in Niederbreitbach in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts geboren Peter Wirt, die zich bekwaamde in het schoenmakersvak, stichtte samen met twee gelijkgestemde jongemannen in 1852 een leefgemeenschap van ambachtslieden. Uit deze gemeenschap die, geïnspireerd op het Franciscaanse gedachtengoed, reeds een religieus en spiritueel karakter kende, ontstond de Congregatie van de Broeders Franciscanen van het H. Kruis. De feitelijke oprichting van deze congregatie vond in 1862 plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts in de tussen Hausen an der Wied en Waldbreitbach in het Westerwald gelegen Kapel van het Kruis. De werkzaamheden van de congregatie, die tot de Derde Orde van Sint Franciscus behoorde, richtten zich aanvankelijk op de opvoeding van en de zorg voor verwaarloosde weeskinderen, maar breidde zich al spoedig uit tot ook verpleegkundige en geriatrische zorg, zorg voor daklozen en pastorale zorg. In 1910 werden de constituties van de congregatie door de bisschop van Trier bevestigd. Peter Wirt, die zich sinds de oprichting van de congregatie broeder Jacobus noemde, overleed in 1871 aan de pokken die hij bij het verzorgen van zieken opgelopen had. In 1923 ontving de congregatie het decreet van Pauselijk Recht en kwam daarmee rechtstreeks onder de Heilige Stoel te vallen. In Nederland had de congregatie van 1931 tot 2004 een vestiging in Baarle-Nassau