Zoeken in collecties

Bij Koninklijk Besluit van 15 november 1913, werd de oprichting in Noordwijkerhout van een krankzinnigengesticht goedgekeurd. Voor de bouw van dit gesticht kocht de Congregatie van de Broeders van Liefde in 1913 van de N.V. Gistfabrieken, Branderij en Distilleerderij te Schiedam een stuk woest duin van circa 35 hectaren, vlakbij de kom van Noordwijkerhout. Eind 1913 werd begonnen met de bouw van het gesticht, dat een symmetrische opzet kende van acht paviljoens en enkele dienstgebouwen, gegroepeerd rond het klooster en de kapel. Broeders van voormelde congregatie arriveerden eind november 1914 in Noordwijkerhout. Ze namen tijdelijk hun intrek in een huis op de kruising Dorpsstraat-Herenweg. Reeds begin december 1914 verhuisden zij naar het nieuw gebouwde gesticht dat toen opgeleverd werd en Psychiatrische Inrichting Sint Bavo als naam kreeg. Vanuit het Sint Servatiusgesticht in Venray arriveerde eind december 1914 de eerste groep patiënten. Eind 1942 moest Sint Bavo op bevel van de Duitsers ontruimd worden. De patiënten en de broeders vonden voor een deel onderdak in Sint-Servatius in Venray, van waaruit ze in oktober 1944 naar twee Belgische gestichten van de eigen congregatie geëvacueerd werden. Het andere deel van de patiënten en de broeders werd tijdelijke opgevangen in Huize Padua in Boekel, van waaruit ze in juni 1944 in Servatius in Venray en in Sint Paschalis in Oostrum en daarna, in december 1944, in de inrichting Sint-Jan Baptist in Zelzate ondergebracht werden. In de loop van september en begin oktober 1945 kon worden teruggekeerd naar Noordwijkerhout. De tien daarop volgende jaren stonden in het teken van de wederopbouw van Sint Bavo, dat in 1974 van de congregatie van de Broeders van Liefde in de Stichting Psychiatrisch Centrum Sint-Bavo overging. Sinds 2005 is Sint Bavo niet meer in gebruik. De paviljoens werden afgebroken, terwijl het hoofdgebouw na de verkoop in 2018 tot appartementen verbouwd werd