Zoeken in collecties

De Congregatie van de Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van de Heilige Maagd Maria, veelal de Congregatie van de Broeders van Maastricht genoemd, werd in 1840 in Maastricht gesticht door de in 1809 in die stad geboren Ludovicus Hubertus Rutten. Tot priester opgeleid, wilde hij heel graag missionaris worden. Zijn zwakke gezondheid stond dit echter niet toe. Na zijn priesterwijding in 1837 keerde hij vanuit het grootseminarie Nieuw-Herlaer in St. Michielgestel terug naar Maastricht. De helft van de 20.000 inwoners van die stad verkeerde in die tijd in ellendige levensomstandigheden. Van enige gezondheidszorg of onderwijs was nauwelijks sprake. In het voorjaar van 1837 begon Rutten in één van de gangen van de Sint Servaaskerk in Maastricht catecheselessen te geven aan arme kinderen, die hij ook van voedsel en kleding voorzag. Hij stichtte twee kleuterscholen en in de avonduren gaf hij les aan fabrieksarbeiders. Tevens zette hij zich in voor de oprichting van de Stichting Sint Vincentio a Paulo in Maastricht. Om de continuïteit van het door hem begonnen werk te waarborgen, richtte hij de hierboven vermelde congregatie op. Daarbij werd hij bijgestaan door Jacobus Adrianus Hoecken, die onder de kloosternaam Bernardus de congregatie jarenlang als eerste algemeen overste diende. Na een moeilijke beginperiode verspreidde de congregatie zich snel door Nederland en België, waar de broeders in scholen en weeshuizen werkten, zich over dove kinderen ontfermden en enkele internaten stichtten. Voorts waren zij in Indonesië, Chili, Sierra Leone, Malawi, Pakistan, Ghana en Zambia in de missie werkzaam. Door teruggang van het aantal broeders als gevolg van de ontzuiling begin jaren vijftig van de vorige eeuw heeft de congregatie zich in Nederland teruggetrokken uit het onderwijs dat met speciale aandacht voor sociaal zwakke en vergeten groepen het hoofddoel van de congregatie was. Het zwaartepunt van het werk van de congregatie ligt nu in de voormelde vroegere missiegebieden