Zoeken in collecties

In 1893 kocht de Congregatie van de Broeders van Maastricht het verlaten klooster Sint Josaphatsdal, dat gelegen was op een drie hectaren groot terrein aan de Brusselsestraat in Maastricht. Nadat dit klooster, op de zuidelijke muur van de kapel na, volledig gesloopt was, werd in 1893 overgegaan tot de bouw van een nieuw kloostercomplex dat, nadat het in 1896 betrokken kon worden, onder de naam De Beyart als moederhuis van de congregatie ging fungeren. In 1903 werd aan de noordzijde van het terrein de Sint-Vincentiusschool, een jongensschool voor minderbedeelden, gebouwd. Aan de zuidzijde verrezen eveneens twee jongensscholen: in 1912 de Sint-Josephschool, ook een armenschool en in 1916 de Sint-Aloysiusschool voor jongens uit de “betere stand”. In 1937 werd in de besloten kloostertuin van De Beyart het Lidwinahuis gebouwd, dat oorspronkelijk bedoeld was als een sanatorium voor aan TBC lijdende broeders van de congregatie. Door een bominslag werd in 1944 de zuidelijke vleugel van het kloostercomplex verwoest, die in 1952 herbouwd werd. Moederhuis De Beyart beschikte over een grote boekencollectie van circa 140.000 banden, die vanaf 1965 ook toegankelijk gesteld werd voor middelbare scholieren en anderen en in 1971 aan de Gemeente Maastricht geschonken werd. Na de sterke teruggang van het aantal kloosterlingen sinds de jaren zestig van de vorige eeuw ging het kloostercomplex steeds meer als bejaardenverzorgingshuis voor de eigen gemeenschap functioneren. Omstreeks 1982 werd op de plaats van de afgebroken kloosterkapel een bejaardenflat en verpleegkliniek in gebruik genomen, die bedoeld waren zowel voor de eigen broeders als voor religieuzen van andere congregaties, die zich ook vestigden in het als kloosterbejaardenoord herbestemde Sint Lidwinahuis. Anno 2020 woonden er in het woonzorgcentrum De Beyart circa vijftig religieuzen en honderd niet-religieuzen. Het gehele Beyartterrein met alle gebouwen werd in 2020 door de congregatie aan een vastgoedinvesteerder verkocht