Zoeken in collecties

De congregatie van de Broeders van de H. Aloysius van Gonzaga, ook wel Broeders van Oudenbosch genoemd, werd in 1840 opgericht door cisterciënzer Willem Hellemons, pastoor van Oudenbosch. Na de lagere school bezocht Hellemons het college in Turnhout om daarna in Rome als postulant van het cisterciënzerklooster St.-Bernardus te Bornem zijn noviciaat te doen en zijn priesterstudie te voltooien. In 1836 werd Hellemons benoemd tot kapelaan in Oudenbosch, waar hij later pastoor werd. Naar model van de jezuïeten, voor wier aanpak Hellemons grote bewondering koesterde,, richtte hij in 1838 een Mariacongregatie op; een godsdienstige vereniging voor tien- à elfjarige jongens, waarvoor hij jongens uit beter gesitueerde gezinnen koos. Voor het onderwijs aan deze jongens trachtte in hij Brussel enkele Frères des Ecoles Chrétiennes te werven, hetgeen echter op niets uitliep. Inmiddels had Hellemons kennis gemaakt met een Oudenbossche jongeman, Johannes Huybrechts, aan wie door de Broeders van Liefde in Gent de beginselen van het kloosterleven werden bijgebracht. Hellemons installeerde hem samen met een andere Oudenbossche jongeman in een klein huurhuisje aan de Kaaistraat in Oudenbosch. Op 1 maart 1840 namen zij er hun intrek. Daarmee was de stichting van de congregatie van de Broeders van de H. Aloysius van Gonzaga een feit. Van deze congregatie, die het onderwijzen en opvoeden van de mannelijke jeugd op basisscholen en in het voortgezet- en beroepsonderwijs tot voornaamste doel heeft, werd Huybrechts onder de naam van Vader Vincentius de eerste algemene overste. Voor jongens uit de omgeving die in Oudenbosch naar school gingen, besloot de congregatie een kosthuis te openen. Aan dit kosthuis, dat inmiddels van het huisje in de Kaaistraat naar het pand De Drie Koningen aan de Markt was verhuisd, werd een school verbonden die later als MULO-school kon worden aangemerkt. Zo ontstond het Instituut Saint Louis, een gerenommeerd pensionaat voor jongens uit de katholieke middenstand