Zoeken in collecties

De in 1873 in het kader van Bismarck’s Kulturkampf uitgevaardigde Mei-wetten legde aan religieuze orden en congregaties onder meer het verbod op nieuwe leden aan te nemen. Dit vormde voor de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo reden zich vanuit Duitsland in Nederland te vestigen, waar zij in oktober 1875 in Kaatsheuvel in een klein gehuurd huis met een moestuintje hun intrek namen. Van hieruit legden zij zich met toestemming van de bisschop van ’s-Hertogenboschde toe op de verpleging aan huis van mannelijke zieken. Het bleek echter onmogelijk om hiermee in Kaatsheuvel in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Besloten werd toen voornoemde werkzaamheden naar ’s-Hertogenbosch te verleggen en zich in deze stad te vestigen, hetgeen met de verhuizing vanuit Kaatsheuvel naar een huurwoning het aan Orteneind -thans Orthenstraat- in ’s-Hertogenbosch in augustus 1876 zijn beslag kreeg

Omdat de in oktober 1875 in Kaatsheuvel gevestigde communiteit van broeders van de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo met thuisverpleging niet in haar eigen levensbehoeften kon voorzien, verlegden de broeders hun werkzaamheden naar ’s-Hertogenbosch, waar ze in augustus 1876 een huurwoning aan het Orteneind -thans Orthenstraat- betrokken. Het verblijf in deze woning was slechts van korte duur. Al in 1878 verhuisden ze naar een groter pand in de Krullaertstraat in ’s-Hertogenbosch waar ook patiënten in huis konden worden opgenomen

De Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo, die sinds 1876 in ’s-Hertogenbosch de thuisverpleging op zich genomen hadden, waren in 1878 vanuit de huurwoning aan de Orthenstraat verhuisd naar een groter pand in de Krullartstraat in ’s-Hertogenbosch, waar ook patiënten in huis konden worden opgenomen. Aangezien de vraag naar zulke “in huis opnamen” toenam, werd om aan deze vraag tegemoet te kunnen komen omgezien naar een ruimer pand, dat gevonden werd aan de Papenhulst in ‘s-Hertogenbosch. Vanuit het pand in de Krullartstraat in ’s-Hertogenbosch verhuisden de broeders in 1879 naar voormeld pand aan de Papenhulst, dat met de bijbehorende percelen door de congregatie was aangekocht

Broeders van de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo, die sinds 1876 in ’s-Hertogenbosch met de thuisverpleging belast waren, verhuisden in 1878 naar een groter pand in de Krullaertstraat in ’s-Hertogenbosch, waar ook patiënten in huis konden worden opgenomen. Aangezien de vraag naar zulke “in huis opnamen” toenam, werd, om aan deze vraag tegemoet te komen, omgezien naar een ruimer pand, dat gevonden werd aan de Papenhulst in ‘s-Hertogenbosch. In 1879 verhuisden de broeders naar dit door de congregatie aangekochte pand, waarin van 1905 tot 1955 ook het voor voormelde congregatie in 1905 opgerichte Nederlands noviciaat ondergebracht werd. In het werk van de broeders, dat aanvankelijk bestond uit zowel thuisverpleging als gasthuisverpleging, trad tussen 1893 en 1915 een verschuiving op in de richting van ziekenverpleging. Dit nu deed steeds sterker de behoefte gevoelen aan nieuwbouw die, na sloop van de oude bebouwing, in 1914 aan de Papenhulst gerealiseerd werd. Hoewel deze nieuwbouw vanaf toen tot een echt ziekenhuis uitgroeide, bleek het uiteindelijk toch te klein om zelfstandig te blijven voortbestaan. Samenwerking werd toen gezocht met het aan de Jan Heinsstraat in ‘s-Hertogenbosch gelegen Carolus Ziekenhuis van de Barmhartige Zusters van de H. Carolus Borromeus. In 1951 mondde deze samenwerking uit in een fusie tot één ziekenhuis op twee locaties. Uit een later onderzoek bleek echter dat er met het opgeven van de beide locaties niet te ontkomen zou zijn aan de bouw op één locatie van een nieuw middelgroot ziekenhuis. Dit gaf voor de broeders de doorslag om in 1963 uit ’s-Hertogenbosch te vertrekken. Hun ziekenhuis, waarvan het pand hun eigendom bleef, werd tot 1970 door de Bramhartige Zusters van de H. Carolus Borromeus voortgezet. Daarna deed het pand dienst als huisvesting voor gastarbeiders, totdat het in 1978 gekraakt werd. In 1980 werd het toen nog door de krakersgroep bewoonde pand aan de gemeente ’s-Hertogenbosch verkocht