Zoeken in collecties

Om tegemoet te komen aan het verzoek van het kerkbestuur van de parochie Onze Lieve Vrouw Ten Hemelopneming in Achthuizen om aan de Sint Jozefschool in die plaats het katholiek lager onderwijs aan jongens op zich te nemen, vestigden broeders van de Congregatie van de Broeders van de Christelijke Scholen zich in 1945 in het klooster aan de Pastorieweg in Achthuizen. Dit klooster was in 1865/1866 gebouwd voor de Franciscanessen van Bennebroek. Deze toen in het onderwijs in Achthuizen werkzame zusters moesten echter in 1944 evacueren doordat ter verdediging tegen de geallieerde aanvallen het oostelijk deel van Overflakkee door de Duitsers onder water was gezet. Na de bevrijding keerden de zusters evenwel niet terug naar Achthuizen. De broeders verlieten Achthuizen in 1950. Behalve de onenigheid die er over de huur, herstel en onderhoud van het klooster ontstond, vormde het weinig hoopvol stemmende leerlingenverloop, benodigd om in voldoende mate in het levensonderhoud van de broeders te kunnen voorzien, hiervan de reden. De broeders vertrokken toen naar hun huis in Mierlo-Hout. Vanaf 1965 tot 1982 woonde er in het klooster aan de Pastorieweg opnieuw zusters, nu van de Congregatie van de Zusters van O.L. Vrouw van Amersfoort. Het klooster heeft thans een woonbestemming

Jean Baptist de la Salle, geboren te Reims in 1651, aanvankelijk kanunnik, voorts diocesaan priester en theoloog, nam in 1678 de zorg op zich voor een congregatie van zusters voor meisjesonderwijs toen de stichter van deze congregatie, die een vriend van De la Salle was, overleed. Daardoor kwam hij in contact met Adrien Nyel die de opdracht had in Reims armenscholen op te richten. De la Salle hielp hem daarbij. Hierdoor werd hij zich steeds meer bewust van het grote gebrek aan goed en godsdienstig armenonderwijs in Frankrijk. Om daarin verandering te brengen, verzamelde hij te Reims een groep medestanders om zich heen die hij tot een hechte gemeenschap van christelijke lekenopvoeders smeedde. Hieruit kwam in 1680 de Congregatie van de Broeders van de Christelijke Scholen voort. Aanvankelijk toegespitst op de volksjeugd paste de congregatie een semiklassikale onderwijsmethode toe waarvan de doordachte, gedisciplineerde en zachtaardige didactiek als reactie op het dilettantische, ruwe en ongedisciplineerde onderricht van toen voorop stond. De congregatie stuitte op tegenstand van de kerkelijke autoriteiten die zich verzetten tegen het laïcaal karakter van de congregatie. Vanuit het onderwijsveld werd de congregatie omwille van haar innovatieve onderwijsmethoden als ongewenste concurrent beschouwd. Ondanks deze tegenwerking groeide de congregatie en nam naast lager, middelbaar, ambachts- en normaalschoolonderwijs later ook het onderwijs aan opleidingsinstituten voor leraren, hervormingsscholen voor delinquenten, technische scholen en middelbare scholen voor moderne talen, kunsten en wetenschappen op zich. In 1790 telde de congregatie 121 vestigingen, die zich op één na in Frankrijk bevonden. Tijdens de Franse Revolutie werden deze vestigingen gesloten. In 1803 werd de congregatie onder het bewind van Napoleon weer toegelaten en breidde zij zich uit over de hele wereld. In Nederland vestigden de Broeders van de Christelijke Scholen zich in 1907 vanuit Frankrijk in Sluis