Zoeken in collecties

In april 1853 vestigden passionisten zich op het nabij het Noord-Limburgse dorp Helden gelegen landgoed Koningslust. De pastoor van Geijsteren, Leonard de Koning, die dit landgoed van zijn vader geërfd had en aan het apostolisch vicariaat Limburg schonk, stelde aan hen een huis op dit landgoed ter beschikking om als woning en kapel dienst te doen. Vanwege de slechte leefomstandigheden in het moerassige Peelgebied verlieten de passionisten dit huis al in november 1853. Intussen had pastoor De Koning boerenzonen met een geestelijke roeping weten te bewegen toe te treden tot de door hem gestichte Congregatie van de Broeders van de H. Franciscus en zich op het landgoed Koningslust te vestigen. Totdat de bouw van het aan Sint Joseph toegewijde klooster gereed was, vonden de broeders, die voornamelijk ontginningswerkzaamheden verrichtten, onderdak in bestaande boerenwoningen op het landgoed, waarvan een van deze woningen als kapel in gebruik genomen werd. In 1870 werd begonnen met de bouw van een nieuwe kapel die aan Sint Antonius toegewijd werd. Deze kapel, die in 1873 geconsacreerd werd, ging tevens voor de bewoners uit de omtrek als rectoraatskerk dienst doen. Door verdere uitbreiding van het klooster, dat ook als postulaat en noviciaat in gebruik was, kon er tevens een verblijf voor kostheren en ouden van dagen geopend worden. De geestelijke leiding van de broeders en de zielzorg voor de omwonende bevolking was toevertrouwd van 1854 tot 1877 aan franciscanen, van 1877 tot 1929 aan de norbertijnen van de Abdij van Berne in Heeswijk en daarna aan een priester uit het bisdom Roermond. In 1936 ging de Congregatie van de Broeders van de H. Franciscus op in de Congregatie van de Broeders van de H. Joseph, die daardoor in het bezit kwam van het voormeld op landgoed Koningslust opgetrokken kloostercomplex, dat in 1970 aan de slopershamer ten prooi viel