Zoeken in collecties

San Francesco is als een nieuwe vleugel aangebouwd aan Santa Clara. Naast woonruimte zijn er ook een kapel en een aula die dienst kunnen doen voor alle zusters van de congregatie. In dit gebouw zal in de toekomst de centrale van de congregatie gevestigd worden. Het zal als laatste gebouw eigendom van de congregatie blijven. De bouw kwam tot stand onder het architectenbureau Oomen Kohlmann en Waltjen BV. De gebouwen San Francesco, Santa Clara en Mariahof zijn met elkaar verbonden en worden vanaf juni 2004 samen Kloosterhof genoemd

In 1994 is het huis gebouwd als erkend Kloosterbejaardenoord voor de zusters Franciscanessen van Etten. De gebouwen San Francesco, Santa Clara en Mariahof zijn met elkaar verbonden en worden vanaf juni 2004 Kloosterhof genoemd

Mariahof werd in 1938 naar ontwerp van architect W. Oomen gebouwd als ziekenhuis voor de eigen congregatieleden. In 1975 krijgt de congregatie een erkend Kloosterbejaardenoord en wordt Mariahof als verpleegafdeling van de Stichting KBO San Francesco 'San Francesco II' genoemd. Na de verbouwing krijgt het KBO in 1980 een erkende verpleegafdeling. In 1997 werd de naam KBO door een wetswijziging vervangen door de naam KVVH, en werd de officiële naam: Stichting Kloosterverzorgings- en verpleeghuis San Francesco. In 2004 ging de Stichting een fusie aan met de Stichting Avoord Zorg en Wonen. De naam Stichting San Francesco kwam te vervallen, waardoor het gebouw de oorspronkelijke naam Mariahof terugkrijgt. Mariahof, Santa Clara en San Francesco zijn bouwkundig met elkaar verbonden en worden als geheel Kloosterhof genoemd. Vanaf 2004 worden er ook leken opgenomen in Mariahof, m.n. op de psychogeriatrische afdeling. Op 29 december 2000 is het gebouw verkocht aan de Stichting Avoord Zorg en Wonen. Van 1977 tot 2008 woonde er ook een groep vitale religieuzen in Mariahof, ten dienste van de bejaarde zusters

De eerste zes zusters vestigden zich in mei 1820 in Huize Adama in het gehucht Moleneind, één van de drie kastelen van Etten-Leur. In eerste instantie was het de bedoeling dat het huis en pensionaat te Etten onderhorig zou blijven aan het moederhuis te Dongen, maar al snel verkreeg het Ettense klooster zelfstandigheid. Als bron van inkomsten werden er vanaf de eerste dag kostjuffrouwen opgenomen in pensionaat 't Withof. Hieruit groeide het internaat. Door toename van zusters en pensionaires was al gauw uitbreiding van het gebouw nodig (de eerste professie te Etten vond al in 1821 plaats). Regelmatig werden de gebouwen uitgebreid of, na 1940, gerenoveerd. Alle schooltypen waren op den duur binnen het complex aanwezig: lagere school, mulo, kleuteropleiding, kweekschool, huishoudschool en M.M.S. Rond 1960 volgt een keerpunt: leerlingen van de huishoudschool krijgen een eigen internaat, het aantal interne leerlingen neemt af, de diverse onderwijstakken gaan op in een groter geheel en het aantal zusters neemt af. Door deze ontwikkelingen kwamen delen van het gebouw leeg te staan. Rond 1980 werd het gebouw grondig gerenoveerd, de internaatsgebouwen werden gesloopt en er werden privé-vertrekken voor de zusters aangebouwd. In 2005 werd het huis verkocht aan de Woonstichting Etten-Leur. Anno 2008 is het gebouw nog gedeeltelijk in gebruik door de congregatie, maar het zal op en duur door de zusters worden verlaten