Zoeken in collecties

Op de deksel het opschrift "Tekenlust (P. Roberts) Congregatie Broeders der Onbevlekte Ontvangenis". De doos kon een groot aantal kleurpotloden bevatten in de kleuren vermiljoen rood, donkerblauw, donkergroen, lichtgeel, oranje en lichtbruin van het merk Caran d'ache. De doos hoort bij de tekenmethode "Tekenlust" van P. Robeerts, uitgegeven door de Broeders van Maastricht.

Broeder Arnoldus (Piet Teunissen, 1867-1947) deed op 21 juni 1894 zijn professie en vierde op 21 juni 1944 zijn gouden professiefeest. In de doos met de 142 tekeningen waaruit de 'tekenfilm' bestaat, is het bijbehorende lied gevoegd.

Pentekenig met 14 kruiswegstaties en in het midden een afbeelding van Jezus met doornenkroon. Bovenaan de tekst: "N.D. de Sion, à Jerusalem". Onderaan de tekst: "Fleurs de Gethsemani"

Gezicht op de kerk en ommuurde gebouwen met tuinen van het moederklooster Clairlieu van de kruisheren te Hoey (nabij Luik). Rechtsboven het wapen van magister-generaal J. Reynders

Pentekening van kruisheren aanwezig bij een overledene in de kapel

Monniken dragen een doodskist. Op de achtergrond een deel van de St. Jan Kathedraal te 's-Hertogenbosch

De tekening is gemaakt t.g.v. het zilveren feest van moeder Theresia op 4 december.

Een kopie van deze tekening hing in de kamer van veel vrouwen van Bethanië. De tekst onder de tekening is ontleend aan 'De Heilige Gertrudis (1256-1303?). Eenige uittreksels van haar werk De Heraut der Goddelijke Liefde' met een inleiding door M. Molenaar msc (Venlo 1918). De tekst handelt over de voorbereiding door Gertrudis op het ontvangen van de communie.

In een lijst versierd met lelies, geflankeerd door twee fantasiezuilen en bekroond door een timpaan met afschroefbaar kruis. In het timpaan het wapen van de karmel tegen een groene achtergrond en omgeven door een tekstrol met daarop het motto van de karmel: "Zelo zelatus sum pro dno deo exerictuum" [sic].

Het klooster St. Agatha, gezien vanuit het zuidoosten. Zicht op de achterkant van het klooster met de bijgebouwen en op de absis van de kloosterkerk. Getekende gebouwen, gevuld met stukjes papier en geaccentueerd met bruine garens. Bomen, struiken en haag van gedroogde natuurproducten. Tekening achter glas in vergulde lijst

Gekleurde tekening t.g.v. de in 1975 door de congregatie georganiseerde bijeenkomst met het thema 'Congregatie over Grenzen'. Op de tekening staan het wapen van de congregatie en een verwoording van de doelstellingen. Voor de vormgeving daarvan is een zevenarmige kandelaar gebruikt, een joods symbool. Hiermee wordt aangegeven dat de zusters zich bewust zijn van de joodse wortels van hun christelijke geloof. In de kandelaar staat de tekst "In het licht van het joods-christelijk verhaal".

Op 27 juni 1987 werd het eeuwfeestjaar afgesloten. Zuster Roseline van Koolwijk maakte deze tekening die op de uitnodiging voor deze feestdag was afgedrukt. Op de uitnodiging wordt de symboliek van de tekening met de titel 'Leven: ontvangen en doorgeven' als volgt uitgelegd: "(linksboven) ontstaan: De jonge vrucht ontspringt uit het ei; (midden): beleven: De vrucht groeit, gedijdt, wordt gewond en sterft; (rechtsonder) doorgeven: Door het beleven van het leven ontstaat weer een jonge kiem. Deze wordt nog beschermd door de harde schaal van het ei. De onontbeerlijke levenssappen stromen vanaf het ontstaan, door geboorte, leven en dood heen naar het nieuwe, prille begin".

'De Tol' was een van de armenhuisjes waar tot 1880 - het jaar van gereedkomen van het klooster - de zusters in woonden. Na die tijd werden ze gebruikt als onderkomen voor de mannen die door de zusters verzorgd werden.

Dominicus, stichter van de Orde der Dominicanen, is afgebeeld met in de linkerhand een opengeslagen boek. De rechterhand is ten hemel geheven. Het opschrift 'Aliis tradere 'gaat terug op de spreuk 'Contemplata aliis tradere' (het gecontempleerde aan anderen overdragen) van Thomas van Aquino. Deze spreuk is in de loop der tijd een motto van de Dominicaner orde geworden. De tekening is een voorontwerp van het schilderij 'H. Dominicus predikend' in het Dominkanerklooster te Zwolle. Op het schilderij is het opschrift vervallen. Het schilderij is rechtsboven gesigneerd "P. v. Bergen" en is, net als de tekening, 120 cm hoog en 80 cm breed (doek).

Het betreft een bouwontwerp dat niet geheel naar dit ontwerp is uitgevoerd. Van 1927 tot 1976 was het missiehuis van de Assumptionisten gevestigd aan de Prins Hendrikstraat 49 te Boxtel.

Gemaakt door pater Sebastianus van Nuenen osa, stichter van de Augustinessen van Sint Monica. De tekening is rechtsonder gesigneerd.

In 1904 werd het moederhuis verplaatst naar Bergen.

Hier was vanaf 1969 het studiehuis van de assumptionisten gevestigd en het Instituut voor Byzantijnse en Oecumenische Studies. De naam is later veranderd in het Instituut voor het Oosters Christendom.

Het klooster Sint Agatha met zicht op de achterzijde. Onder de afbeelding in zwart en rood de tekst "EX CAPELLULA COENOBIUM" (van kapelletje tot klooster) waarin een chronogram is verwerkt (XCLLVLCIVM = MCCLLLXVVI = 1371). In het midden van de achterzijde staan met inkt genoteerd de verschillende kloosterafdelingen met hun afmetingen; de notities binnen kaders met potlood zijn hier tussen haakjes geplaatst. "Zomer Reefter 22 Schrit lang en 9 breed / 5,60 M de voorkamer van het prioraat 7 lang en 4,5 breed / (7.30). De twee groote kamers ider 9 lang en 7 breed = 5,60 M / (3.60) de winterkamer 7 schrit lang 6 lang 3 breed (= 2.40 M) / (42 M) van de prioraat tot aan de winterrefter 60 schrit lang / (8.60 M) de winterrefter 11 lang en 10 breed (700 M) (onleesbare afmeting) de kerk 44 lang 11 breed (8.60 M)". De tekening is op een dun plankje bevestigd. Aan de achterkant met potlood linksboven gedateerd "teekening is gemaakt in 1771". Voorts met inkt "Deze teekening is gemaakt in 1771". Rechtsboven, eveneens met potlood, "St. Agatha ex Capellula Coenobium 1371". De tekening is bij conservering van het plankje gehaald, zie Opmerkingen

Linksboven het wapen van de Congregatie van O.L. Vrouw van Barmhartigheid (Fraters van Tilburg). Rechts het oude huis te Grave en links het nieuwe te Nijmegen. De fraters begonnen in 1858 op verzoek van, en met financiële medewerking van, de familie De la Geneste een nieuwe stichting in Grave. Doel was de zorg voor weesjongens en het onderrichten van arme kinderen. Daar kwam al snel een derde doel bij: de opvoeding van blinde jongens. In 1966 verhuisde het instituut naar nieuwbouw in Nijmegen.

Het gezelschap van de Vrouwen van Bethanië werd gesticht in 1919 met als doelstelling catechisatiewerk en geestelijke vorming. Het gezelschap bestond in de eerste decennia uit actieve en contemplatieve leden. De actieve leden leefden en werkten buiten het klooster als catechisten. Zij werden 'witten' genoemd, naar de witte sluier die ze droegen wanneer ze in het moederhuis of het studiehuis waren. De contemplatieve leden droegen een paarse sluier en werden derhalve 'paarsen' genoemd. De catechisten kozen de H. Reinilda tot patroonheilige, waarvan wordt verteld dat zij er in de achtste eeuw te paard op uittrok om in Limburg de mensen tot het christelijke geloof te bekeren. Zij wordt meestal afgebeeld samen met haar zuster Harlindis, of in het gezelschap van enkele medezusters. Dit verhaal indachtig zagen de Vrouwen van Bethanië zichzelf als 'Reinildastrijdsters'. Eens per jaar werden de witten door de paarsen in het zonnetje gezet tijdens het Reinildafeest op 21 april. In 1944 werd hen daarbij deze tekening aangeboden. In de kroniek van het moederhuis kunnen we over deze dag: "Aan het ontbijt een grote verrassing. Op de witte muur van de refter hangt een grote schildering van Theo Meyer. Zij is voor dit feest gemaakt, en stelt voor het vertrek van de Reinildastrijdgenoten uit de burcht Bethanië. [...] Maria spreekt aan de hand van de schildering de witten toe. Paardrijdsters moeten we zijn, amazones van Jezus, die op verovering uittrekken voor Hem, en telkens weer terugkomen naar de warme stal, om ons paard (onze wil) te laten verzorgen, voeden, roskammen, om daarna weer met nieuwe durf aan de slag te kunnen gaan.".

Onder de tekening staat de tekst: "Aan God voor eeuwig toegewijd, bid ik voor U in d'eenzaamheid". Mogelijk werd een dergelijke tekening gegeven aan de ouders om hen een indruk te geven hoe hun dochter leefde. In de kloosterregel van 1931 voor de redemptoristinnen was in hoofdstuk 5 over de inrichting van de cel het volgende vastgelegd: "In de cellen zullen zij [= de religieuzen] eenige papieren schilderijen, eenige stoelen, eene tafel en ander klein gerief hebben. Zij zullen op stroo slapen, maar lakens gebruiken van gewoon linnen, en kussens met wol gevuld, tenzij eene bijzondere noodzakelijkheid het anders vordert.".