Zoeken in collecties

De norbertinessen van klooster Gratia Sanctae Mariae te Schildwolde hadden een uithof, “Witte Munchuys” genaamd, gelegen aan de Graauwedijk te Overschild, daar waar nu de boerderij “Klein-Transvaal” staat. Overschild is thans een dorp dat onder de tegenwoordige Groninger gemeente Midden-Groningen valt

Als dochterklooster van het Hallumse klooster Mariëngaarde werd het Veenklooster, alias De Olijfberg, in de 13e eeuw gesticht in Oudwoude, thans een dorp in de tegenwoordige Friese gemeente Kolummerland en Nieuwkruisland. Dit norbertijner klooster, dat in 1287 voor het eerst vermeld werd, was aanvankelijk een dubbelklooster. Nadat de monniken verhuisd waren naar de uithof van dit klooster te Westerburen en die het Convent of ook wel het Monckehuys werd genoemd, konden uitsluitend nog adellijke jonkvrouwen in dit, nu nobertinessenklooster intreden. Bij de Hervorming in 1580 vervielen de bezittingen van het klooster, evenals die van de andere kloosters in Friesland, aan de Staten van Friesland. De landerijen van het klooster, die dankzij de indertijd afgegeven legaten in totaal een oppervlakte van 245 ha. omvatten, kwamen in 1644 in bezit van de familie Van Fogelsangh, die hier een state stichtte

Het klooster Mariëngaarde in het Friese Hallum, dat tot de orde van Prémontré behoorde, was aanvankelijk een dubbelklooster. Aangezien voornoemde orde een strikte scheiding van mannen en vrouwen gebood, stichtte Frederik van Hallum in de jaren 1163 tot 1175, toen hij abt van Mariëngaarde was, in het buurtschap Bartlehiem een nieuw klooster. Naar dit klooster, dat de naam Bethlehem kreeg, werden de nonnen overgeplaatst, terwijl de monniken in Hallum bleven. Het klooster, dat naast woningen in de stad Leeuwarden duizenden hectare vruchtbare kleigrond in de provincie bezat, groeide uit tot een van de rijkste kloosters van Friesland. Bij de Hervorming in 1580, toen de rooms-katholieke godsdienst werd verboden, werd Bethlehem, evenals andere kloosters, op last van de Staten van Friesland gesloten. Sloop van de kloostergebouwen volgde toen

In 1204 werd bij Jerkwerd onder Appingedam door Emo van Romerswerf met toestemming van Otto I, Bisschop van Munster het dubbelklooster Romerswerf gesticht. Dit klooster werd bewoond door benedictijnen van Feldwerd te Holwierde onder leiding van Reindo I, tweede abt van Feldwerd. In 1209 voegde zich bij voornoemde Emo zijn neef, Emo van Bloemhof, die tot dan plebaan of priester van het dorp Huizinge was. Daarop trok Emo van Romerswerf zich terug, de leiding van het klooster, dat vanaf toen “Nijenklooster bij Den Dam” genoemd werd, aan zijn neef overlatend. Als laatstbedoelde niet met zijn deskundigheid te hulp was gekomen had het klooster, dat tot dan toe een kwijnend bestaan leidde, nauwelijks kunnen standhouden. In 1211 schonken de inwoners van Wierum hun dorpskerk aan de kloostergemeenschap. Emo van Bloemhof, die inmiddels aansluiting bij de premonstratenzer ofwel norbertijner orde gezocht had, stichtte in Wierum (thans Wittewierum) een nieuw klooster, dat de naam Bloemhof (Floridus Hortus) kreeg. Tussen 1213 en 1214 betrokken de monniken van het Nijenklooster dit nieuwe klooster. De nonnen bleven in het Nijenklooster, dat vanaf toen Rozenkamp (Campus Rosarum) genoemd werd en in geestelijk, juridisch en economisch opzicht van Bloemhof afhankelijk bleef. In 1594 vervielen bij de Reductie van Groningen de kloostergoederen aan de Staten van Stad en Lande. In 1597 werden de gebouwen afgebroken