Zoeken in collecties

Urmond had te kampen met ernstige bodemverzakkingen als gevolg van de steenkoolwinning in de eerste helft van de vorige eeuw. De sinds 1854 aan De Bath in Urmond gevestigde klooster en kerk van de minderbroeders conventuelen kwamen daardoor ten opzichte van de Maas steeds lager te liggen, waardoor deze gebouwen door overstromingen van de Maas bijna jaarlijks onder water kwamen te staan. Mede gezien de schade die hierdoor aangericht werd, besloten de minderbroeders conventuelen in 1956 het klooster en de kerk aan De Bath af te breken en een nieuw klooster en kapel te bouwen aan het Sint Anthoniusplein in Urmond, hetgeen in 1958 zijn beslag vond. In het nieuwe klooster werd tevens het kleinseminarie gehuisvest, dat tot dan toe gevestigd was in het klooster van de minderbroeders conventuelen in Wijnandsrade. Eveneens in 1958 werd bij bisschoppelijk besluit in de nieuwbouwwijk Urmond-Oost het aan Sint Antonius van Padua toegewijde rectoraat opgericht, waarvoor de kapel van het nieuwe klooster van de minderbroeders conventuelen als rectoraatskerk in gebruik genomen werd. In 1970 werd tot verkoop overgegaan van het klooster en de kerk aan het Sint Antoniusplein, die vervolgens voor huisvesting van arbeidsmigranten dienst gingen doen.

In 1854 verleende het bisdom Roermond aan de minderbroeders conventuelen toestemming om in Urmond een klooster en een openbare kloosterkerk te stichten. In hetzelfde jaar kochten zij het leegstaand redershuis Bauduin aan De Bath in Urmond, dat ze als klooster inrichtten. De remise van het redershuis ging voorlopig dienst doen als kapel, die in 1854 geconsacreerd werd. In 1856 werd het als klooster ingerichte redershuis van een nieuwe vleugel voorzien, waar het kort tevoren opgerichte noviciaat van de beginnende custodie van België en Nederland toen gehuisvest werd. In 1858 werd begonnen met de bouw van de definitieve kloosterkerk, die in 1859 ingezegend werd maar pas in 1860 in gebruik genomen kon worden. Aangezien de in de remise van het redershuis gevestigde provisorische kapel al in 1858 afgebroken was, maakten de minderbroeders conventuelen in de tussentijd gebruik van de kerk van de Urmondse parochie H. Martinus. Onafgebroken was tot 1889 in het Urmondse klooster aan De Bath het noviciaat gevestigd dat in dat jaar naar Halle in Belgie verplaatst werd. Tengevolge van de steenkoolwinning in de eerste helft van de vorige eeuw had Urmond te kampen met ernstige bodemverzakkingen. Het oude gedeelte van het dorp, waar het klooster en de kerk lag, kwam daardoor steeds lager te liggen ten opzichte van de Maas. Overstromingen van de Maas, zetten bijna jaarlijks het klooster en de kerk onder water. Mede vanwege de schade die hierdoor aangericht werd, besloten de minderbroeders conventuelen in 1956 het klooster en de kerk aan De Bath af te breken en aan het Sint Anthoniusplein in Urmond een nieuw klooster met seminarie en kapel te bouwen, hetgeen in 1958 zijn beslag vond

Toen in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak en België in augustus van dat jaar door Duitse troepen bezet werd, keerden de Nederlandse alumnisten, die aan apostolische school van de assumptionisten in Zepperen bij St. Truiden studeerden, huiswaarts. Al spoedig konden ze hun studie voorzetten in Urmond, waar het de assumptionisten was gelukt om in een leegstaand herenhuis met uitzicht op de Maas een provisorische apostolische school te openen. In januari 1915 werd deze school echter al weer gesloten. Met de alumnisten vestigden de assumptionisten zich toen op Kasteel Stapelen in Boxtel, dat zij van mevrouw Mahie-De Cave hadden weten te verwerven en waarvoor in juni 1914 het voorlopige koopcontract was getekend. Ook werd in het kasteel, eveneens in januari 1915, het alumnaat gevestigd