Zoeken in collecties

Metin blauwe letters het Jezusmonogram IHS.

Op de beker staat het Jezusmonogram IHS.

Ook wel 'pinten' genoemd. Als drinkbeker gebruikt bij de warme maaltijd. Op tafel stond een kan met water van hetzelfde materiaal. In de jaren 1960-1965 werd ander serviesgoed aangeschaft omdat het tot dan toe gebruikte serviesgoed niet meer in de handel verkrijgbaar was. Twee pinten zonder oor, een donkere (1) en een lichte (2). Twee pinten met oor, een met versierde rand (3) en een met een verdikte rand aan de voet (4).

Gebruikt voor het noviciaat.

Gebruikt in het moederhuis van de congregatie aan de Gasthuisstraat te Heerlen. Met het signaal werden de oversten van het moederhuis opgeroepen als zij in de spreekkamer gewenst werden. Later werd gebruik gemaakt van de telefoon en was het gebruik van de bel niet meer nodig .

Handbelletje. Wanneer er een vreemde in het slot kwam (werkvolk, arts, biechtvader) moest deze, behalve door de zusters die hem te woord stonden, ook door een derde (de zogenaamde tièrce) vergezeld worden. Beiden hadden een sleutel van één van de beide sloten op de slotdeur (of slotpoort), beiden waren zwaar gesluierd en de tièrce ging voorop rinkelend met de bel, zodat de zusters zich tijdig konden terugtrekken. Vanaf 1963 hoefden de zusters hun gezicht niet meer met de sluier te bedekken en vanaf 1967 was er geen tièrce meer met een bel.

Bel, gemaakt van een fles en een noot door de zusters tijdens haar verblijf in het interneringskamp te Kuching (Sewarak) (1942-1945). Het werd van groot belang geacht om ook in het kamp de traditionele dagorde te blijven volgen. De bel was daarbij een belangrijk element.

Bel van het zogenaamde gotische model met sierranden op schouder, faussure en slagring. Op de bovenflank, tussen dubbele sierringen, het randschrift "Peeter de Clerck me fecit AD MDCXXIII". Hieronder drie identieke engelenkopjes met gespreide vleugels en een vanuit de mond aan linten gehangen blanco cartouche. Eenvoudige beugel. Klepel met ring en houten greep met oog. De bel werd gebruikt als oproepsignaal voor de confraters

Op het lichaam het wapenschild van Magister Generaal W. van Hees, met twee keer een klimmende leeuw, een zespuntige ster en een gelijkarmig kruis. Aan de onderzijde de randtekst: FAC ME TECUM PLANGERE + MCMXXVI SOETERWOUDE MCMLI +. Aan de bovenkant een decoratief fries van voluterend bladwerk en vier identieke geknielde engeltjes met uitgeslagen vleugels. Elk van de engeltjes houdt een wapenschild vast met twee initialen.

Gotisch model met bloemmotieven en profielranden. Op het lichaam in reliëf het kruisherenkruis en de tekst: "Nola refectorii, in cruce robur, conv. St. Agatha". Boven de slagring het jaartal 1925. Het devies is van magister-generaal Hollmann en 1925 is het jaar van zijn gouden priesterfeest

Een bel is versierd met de namen van de vier evangelisten en hun dierensymbolen.

De Sociëteit voor Afrikaanse Missiën had te Cadier en Keer in het missiehuis O.L. Vrouw van Lourdes een eigen klein seminarie voor het opleiden van missionarissen.

Het belletje stond in de ziekenafdeling en kon gebuikt worden om de ziekenzuster te roepen.

Waaronder pennen voor het doorsteken van een tunnel of gaatje in de stof van de kap tijdens het stijven ervan. Verder elastiek met knopen en knoopsgaten, speldenkussen en sigarendoosje met verschillende soorten spelden, verschillende soorten knoopjes.

Zelfgemaakte hoezen om boeken te beschermen. Leren hoes met aan de voorzijde het opschrift 'Ecce nova facio omnia' (Ik zal alles nieuw maken) en aan de achterzijde 'Omnia traham ad me ipsum' (Ik zal allen tot mij trekken). De plastic mappen werden gemaakt van geschonken stukken leer (stalen).

Het bord werd aan de zusters geschonken door mevrouw Greet v.d. Krieke, onderwijzeres op de Sint Antoniusschool te Amsterdam.

Vork met vier tanden, mes en houten lepel. Op de voorzijde van de steel van de vork staat een merkje in de vorm van een schoppen. Op één zijde van het lemmet van het mes staat 'inoxydable'. Dit bestek werd gebruikt voor de middagmaaltijd. Verder lag er een stukje papier - krant of gebruikt schoolschrift - bij en had iedere zuster daarbij een klein busje van het merk 'Droste Cacao' staan. In het busje zat wit zand voor het schuren van de ijzeren vork met behulp van het stukje papier. Vóór het gebruik van een dergelijk busje was het gewoon het zand van de vloer, die bedekt was met een laagje wit zand, te gebruiken. De lepel werd na het eten door het water in de pint gehaald en afgedroogd met het servet. Het servet diende tevens als tafelkleed. De messen werden, evenals de pinten en borden, opgehaald en afgewassen. Na de maaltijd rolde men de lepel en vork in het servet, die vervolgens in een genummerde servetring werd gestoken. Het geheel werd dan in het persoonlijke laatje van iedere zuster gelegd, dat gesitueerd was in de tafels. Iedere zuster had een eigen plaats aan de tafel (in de volgorde van de intrededag) en iedere tafel had dus zoveel laatjes als dat er zusters plaats aan konden nemen. In 1950 werden de houten lepels vervangen door roestvrije en vlekvrije lepels.

De vork is in Hulst gebruikt tot januari 1969. Het houten bestek behoorde tot de huisraad van de (middeleeuwse) Spaanse armen. In Nederland was er bijna niet aan te komen. Het moest op bestelling gemaakt worden. Voordeel van het houten bestek was dat je er geruisloos mee kon eten, zo werd de refterlezing niet verstoord door getik van (metalen) lepels en vorken.

Bestaande uit mes (1), vork (2), lepel (3), servet (4) en servetring (5). Een mes werd door twee zusters gebruikt en diende alleen om het eten te snijden. De maaltijd gebruikten de zusters met de vork. Het mes werd, na het afwassen, bij het dekken van de tafels weer tussen twee plankjes of borden gelegd. Vork en lepel werden in de servet gerold en bijeengebonden met een servetring, waarop de individuele wasnummers van de zusters stonden. Het servet is voorzien van een opgebracht etiketje met een rode 'L' erop.

Donkerbruin geschilderde kist. Op de bovenzijde voorzien van een handvat en de geschilderde tekst "Cong der A. Z. v. h. G. k.". Aan de voorzijde van de deksel en de kist bevindt zich een klem waarmee de kist door middel van een slotje op slot gemaakt kan worden. Aan de voorzijde en zijkant is een papiertje geplakt met de tekst "Koopaktes ondergeschikte huizen I". Aan de binnenzijde van het deksel zijn twee papiertjes geplakt met de namen van vestigingsplaatsen van de zusters. De tekst op de bovenzijde staat voor: Congregatie der Arme Zusters van het Goddelijk Kind, de oorspronkelijke naam voor de Congregatie van "De Voorzienigheid".

Groen geschilderde kist met op de bovenkant de wit geschilderde tekst "Meisjes Gesticht" en een handvat. Aan de voorzijde van de deksel en de kist bevindt zich een klem waarmee de kist door middel van een slotje op slot gemaakt kan worden. Waarschijnlijk gebruikt voor het opbergen van documenten in de tijd dat het Kindertehuis nog gesticht werd genoemd.

Op de hoorn staat "kenangan dari Indonesia" [ter herinnering aan Indonesië].

Alle leerlingen boven de lagere schoolleeftijd die op het internaat van de zusters zaten, werden geacht lid te zijn van de Mariacongregatie.

De kinderen namen zo een bezem ook mee naar school om het klaslokaal te vegen.