Zoeken in collecties

Grijs geverfd en getralied. Aan de zijde van het buitenhuis de tralies; aan de zijde van het slotklooster luik en doek. In de jaren zestig van de twintigste eeuw afgeschaft.

Deze doekjes werden gebruikt om de ijzeren plaat te bedekken die gebruikt werd bij het ter communie gaan van de zusters. Tevens werden de doekjes gebruikt bij het rondbrengen van de communie aan de zieken. Eén van de doekjes (2) heeft een geborduurde 'M' op de achterkant.

Spitsboogdeurtje.

Luik met twee deurtjes, binnenzijde tralie bestaat uit twee stukken, hout met zwart doek, aan de binnenzijde geverfd. Gebruikt tot in 1962 het nieuwe koor gebouwd werd. Men ging knielend ter communie, ontving de hostie op de tong, de communiesluier werd vlak voor het communiceren diep over de ogen getrokken, zodat er zo min mogelijk van de zusters te zien zou zijn.

Werd gebruikt voor plaatsen in het klooster waar alleen de zusters mochten komen.

Plankje aan een touwtje, dat aan een deurknop werd gehangen van vertrekken waar de zusters niet mochten binnengaan omdat er in dat vertrek een vreemde aanwezig was (meestal ging het om werkvolk). Dit vertrek was meestal ook op slot of de beide tièrces hielden in de buurt de wacht.

Hiermee kon een vel papier of een foto door de tralies van de ontvangstkamer worden aangereikt. Gebruikt door de Dominicanessen van Mariadal.

De Augustinessen van Sint Monica zijn in Utrecht gesticht in 1934. Stichter pater Sebastianus van Nuenen osa vormde voor enkele leidsters van het Sint Franciscusliefdewerk een nieuwe congregatie die hij Augustinessen van Sint Monica noemde. De zusters bleven aanvankelijk, net als in het Sint Franciscusliefdewerk, werkzaam in het clubwerk en huisbezoek in Utrecht. De congregatie vestigde zich in een pand op de hoek van de Waterstraat en de Oude Gracht. In 1936 werd gestart met het geven van onderwijs en in 1939 met 'hulp in de huishouding'. In hetzelfde jaar werd in het naburige pand Oude Gracht 35 'Meisjesstad' gestart, een tehuis voor dakloze, zieke en overspannen meisjes en vrouwen. 'Meisjesstad' wordt sinds 2006 geprofessionaliseerd en heet sinds 2007 Stichting Cordaad. In 2014 zijn de zusters uit het klooster te Hilversum weer in het klooster in Utrecht komen wonen.

De plaat met daarop een kleedje werd door de tralies in de kapel geschoven. Vóór het ter communie gaan baden de zusters, liggend op de vloer, het Confiteor.

Doorgeefrol uit één van de spreekkamers van de Karmel in Beek. Kleine voorwerpen werden door een lade geschoven, maar de wat grotere werden via de rol gegeven die ingebouwd zal in de scheidingswand.

Voor het biechten van de buitenzusters.

Vier vakjes met sleutels. In een dergelijk mandje legden de kosteres en de rolzuster hun sleutels als ze deze 's avonds bij de priorin afdroegen. Het betrof de sleutels van de koortralie, communieluik, uitstellingstralie, biechtstoel en sacristierol. Gebruikt tot de jaren zestig van de twintigste eeuw.

Dit waren de sleutels van de spreekkamerdeur, de tralie en de rol. Door de rolzusters gebruikt tot 1969. Vanaf 1969 ging de slotdeur in Hulst niet meer op slot. De sleutel bleef er gewoon opzitten.

Drie sleutels aan een touwtje, met een kaartje waarop de tekst 'Tralies koor/Grilles chorus'.

In 1898 kreeg de congregatie toestemming vanuit Rome om het pauselijk slot in te voeren. Dit betekende dat de zusters niet buiten het klooster kwamen en er niemand in het gedeelte van het klooster kwam dat alleen voor de zusters bedoeld was, het slot.

Horende bij de rolkast. Met twee deurtjes, beige geverfd. Op de binnenzijde is een afbeelding geplakt van Koenraad, de heilige portier. In de rolkamers zat naast de grote rol dit luikje waardoor de portiersters elkaar konden spreken, zien kon men elkaar echter niet. Dit luikje heeft in Hulst gediend tot 1962.

Mogelijk afkomstig uit de spreekkamer. Fragment. Zwart metaal, pinnen van 8 cm lengte, openingen van 5 x 5 cm.

Fragment, vier spijlen. De bruine spijlen zijn afkomstig uit één van de spreekkamers in Hulst en dienden er van 1936 tot 1962. Aanvankelijk stonden de spijlen dicht aaneen (afstand van 7,5 cm.) zodat men er "zijn hand niet door kon steken". Na enige jaren werden er spijlen tussenuit gehaald zodat de afstand tussen de spijlen 15 cm. werd. De spijlen van het koor waren dikker, daar stonden 10 spijlen op 1.40 m.

Koortralie, fragment, met pinnen van 9 cm. Deze tralie diende in het koor in de Karmel van Hulst vanaf de stichting in 1935 tot aan de verbouwing in 1962. In 1959 waren in de kapel en in één van de spreekkamers de houten pinnen al verwijderd.

In spitsboogvorm met drie deurtjes en sleutels. Aan de clausuurzijde deurtje van bruin eikenhout, aan de andere zijde (kapel) geverfd, binnenkant oorspronkelijk gevoerd met witte zijde. Na de verbouwing in Hulst (1962) afgedankt en vervangen door een nieuwe. Normaal was het kastje aan de binnenzijde gesloten, tijdens de uitstelling werd de bruine deur verwijderd en dan was het Allerheiligste te zien, achter de tralie.

Diende in Hulst na de verbouwing, dus vanaf begin 1963, in het koor. Na een jaar of twee mochten ze verwijderd worden van pater provinciaal. In het oude koor was het gordijn veel dichter (minder doorzichtig) en kon men (vooral achteraan) maar nauwelijks de priester aan het altaar onderscheiden. Slechts bij conferenties en speciale gelegenheden (bijvoorbeeld een inkleding) werden de gordijnen opzij geschoven, maar dan droegen de zusters hun grote ceremoniesluier voor het gezicht.

Van de koortralie, lichtbruin raam met zwarte doek. Deze luiken dienden in het koor van Hulst vanaf 1935 tot aan de verbouwing in 1962. In de meeste Karmels hadden de luiken ongeveer deze maat, ze gaan open als harmonicadeuren.