Zoeken in collecties

Maria Wilhelmina Louisa Johanna van der Eerden trad op 8 december 1904 als zuster Joseph in bij de Franciscanessen van Veghel. Zij werd docente aan de kweekschool van het moederhuis in Veghel. In 1925 werd zij door de toenmalige algemeen overste, Zuster Isidora van Rooy, benoemd als secretaresse van de 'Eerste Nederlandsche R.K. Vereeniging van Modevakscholen'. Deze vereniging was in financiële en organisatorische moeilijkheden geraakt. Zuster Joseph trad doortastend op en zorgde ervoor dat de vereniging een doorstart kon maken, herdoopt in 'Sint Anna, R.K. Vereniging tot bevordering van industrie- en huishoudonderwijs voor meisjes'. De vereniging organiseerde in samenwerking met een aantal zustercongregaties in het hele land cursussen in naai- en huishoudonderwijs en in Den Bosch leidsterscursussen. Spoedig had zuster Joseph de leiding over de vereniging. Zij bleef dit doen tot op hoge leeftijd. Het portret is geschilderd door Wim van de Plas (1913-1984), vermoedelijk in 1952 of 1953 in opdracht van de Stichting Sint Anna, mogelijk bij gelegenheid van de 70e verjaardag van zuster Joseph. In elk geval dateert het portret van na 1951, want zuster Joseph is afgebeeld met de koninklijke onderscheiding die zij op 30 april 1951 ontving vanwege haar vele verdiensten voor de maatschappij. Het schilderij hing in het gebouw van de Stichting Sint Anna in Den Bosch. Bij de verhuizing van de stichting naar Vught in 2002 werd het schilderij overhandigd aan de zusters Franciscanessen van Veghel. In maart 2014 droegen de zusters het over aan het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven.

Algemene overste van 1973 tot 1989. Ze erft een congregatie die in meerdere opzichten op haar retour is. Wat in vele jaren was opgebouwd, moest stukje bij beetje worden afgebouwd: er traden geen nieuwe leden meer in en scholen moesten worden overgedragen, huizen gesloten, communiteiten ontbonden. Ook pas begonnen werk en nieuwe leefvormen bleken toch niet levensvatbaar. Dit had tot gevolg dat een identiteitscrisis niet denkbeeldig was; de omstandigheden dwongen de congregatie zich te bezinnen op haar identiteit, van binnenuit, in een lang proces van zoeken. Het zoeken naar de beleving van authentieke waarden in een aan de tijd aangepaste vormgeving heeft deze periode bepaald. Het gebeurde onder het motto 'congregatie-in-kapittel' en voltrok zich in nauwe relatie met wat er binnen religieus Nederland op velerlei gebied gaande was.