Zoeken in collecties

Op 31 maart 1956 (zaterdag voor Pasen) werd de zwarte wollen kleding van de congregatie vervangen door een bruin wollen habijt, een bruingrijze sluier, een beige katoenen onderkleed en een zwart ebbenhouten kruisje. Het geheel is ontworpen door Dom van der Laan osb uit Oosterhout en werd tot 1969 gedragen. De zusters droegen meestal het kruisje aan het koord, slechts zelden werd het kruisje als speld gedragen.

De novicen droegen een scapulier dat korter was en waarbij voor- en achterkant een andere lengte hadden dan het scapulier van geprofeste zusters. Bij de overhandiging werd een gebed gezegd: "Heer die gezegd hebt mijn juk is zoet en mijn last is licht, verleen dat Uw dienares dit zo draagt dat zij Uw genade verwerft in het tegenwoordige leven en de glorie in het toekomende".

Deze schoudermantels werden over het habijt gedragen door de broeders in plaats van een jas. Deze schoudermantels worden later vervangen door een lange zwarte jas

Gedragen in Hulst tot de zusters in 1965 overgingen tot het dragen van confectieondergoed. Het lijfje werd van voren strak over elkaar gesloten met 2 veiligheidsspelden en aan de schouders werden met 2 veiligheidsspelden de binnenmouwen vastgezet.

Ook 'corsage' genoemd. Deze lijfjes werden bij de stichting in 1935 meegebracht naar Hulst. Na de oorlog werden ze niet meer gebruikt (alleen nog als poetslappen). Deze lijfjes waren vaak zo stijf als een plank. In Oirschot waren deze lijfjes van donkerbruine wol.

In doosje

Wanneer een zuster buiten het klooster moest zijn, kon zij uit een mantelkast een passende mantel halen. Wie regelmatig buitenshuis moest zijn, had de beschikking over een 'eigen' mantel.

Zwarte mantel met aan de bovenzijde een lus en houten klosje als sluiting. Aan de binnenzijde van de achterzijde van de kraag is een wasetiketje bevestigd met daarop o.a. het nummer 30. Alle zusters binnen de communiteit hadden een eigen nummer dat ze in hun kleding en andere wasbare zaken naaiden ter herkenning. Nummer 30 behoorde toe aan zuster Paula van den Barselaar. Aan de binnenkant van de schoudergedeeltes zijn twee lusjes bevestigd. De mantel werd gedragen als de zusters naar buiten gingen. De wollen stof is dezelfde als in eerdere tijden voor het habijt werd gebruikt. De mantel werd uitgereikt op het moment van de inkleding.

Ovale medaillons met de afbeelding van het H. Hart van Jezus. De medaillons maakten onderdeel uit van de kleding van de Redemptoristinnen. Ze werden op borsthoogte op het scapulier bevestigd.

Donkerblauw met wit gestreept. Werden bijvoorbeeld tijdens de afwas gedragen. Gebruikt tot ongeveer 1967.

Zwarte mutsjes. In de binnenrand van één mutsje is een etiketje bevestigd waarop met zwarte pen het cijfer 51 is geschreven.

In een brief uit 1938 aan een nieuwe postulant stuurt de novicenmeesteres een lijst mee van benodigdheden die de nieuwe postulant mag meenemen. Daaronder ook: '6 bonte nachtjaponnen, 6 witte nachtjaponnen, 6 witte nachtmutsen met smal kantje'. Bewaard zijn drie nachtmutsen, met ieder een ander soort kantje, die met behulp van twee linten onder de kin vastgezet kunnen worden. Tot 1956 was het normaal de haren af te scheren, daarom droegen de zusters een nachtmuts.

Vanaf 1960 droegen de zusters 's nachts een 'korte' katoenen broek, een grijs nachthabijt (1) met passie erop en een nachtkoordje (2). Op het hoofd droegen ze een kleine nachtsluier (3). Op het koordje is een klein etiketje met daarop het nummer '158' aangebracht. Op het sluiertje zijn met rode stofdraad de letters 'OT' aangebracht.

De zusters droegen 's nachts een nachtpak: gestreepte rok (1) en geruit jasje (2). Daar overheen een klein scapulier (3) met passiekruis. Op het hoofd een nachtmutsje (4) of sluiertje (5) tegen de kou, geprofeste zusters hadden geen haar meer.

De set bestaat uit een witte nachtpon (1), wit mutsje (2) en een dun zijden koordje (3) met 3 knopen voor de 3 geloften die iedere kloosterling aflegde (armoede, gehoorzaamheid en kuisheid).

Met lange schouderbanden en een band om de taille. Werd over het nachtgoed gedragen tot de jaren zestig van de twintigste eeuw.

Op de voorzijde van een van de lappen is het passiekruis geborduurd. Het bijbehorende koordje dat om het middel gedragen werd ontbreekt, net als het gebed dat werd opgezegd bij het omleggen van het scapulier.

De schoenen werden 's nachts gedragen om naar het nachtkoor te gaan. Ze waren warm en maakten niet teveel lawaai.

De sluier werd over het nachtmutsje gedragen. De novicen hadden een witte nachtsluier. De afschaffing van dit gebruik varieert per priorij.

Deze halve kappen werden door de novicen gedragen tot ze de eerste professie deden (twee jaar).

Aanwezig zijn: een zwarte sluier voor postulanten waarbij het haar zichtbaar mocht zijn en een zwarte pelerine (schoudermantel) voor postulanten; een zwart mutsje dat tot ca. 1945 door postulanten is gebruikt, postulanten droegen verder een zwarte jurk (niet aanwezig); een crèmekleurig keeldoek, gebruikt tot ca. 1968; een voorhoofdsband; twee witte ondersluiers (hul), één sluier is gemerkt met een rood kruisje en het nummer 71 en de ander met een rood kruisje en de letter C met daaronder het nummer 11 geschreven; een katoenen werksluier; en een witte novicensluier. De novicensluier is gemerkt met een rood kruisje met twee streepjes eronder. Na de professie kreeg elke zuster haar eigen nummer waarmee de kleding werd gemerkt.

Dit slabvormige kledingstuk werd onder het habijt gedragen. Aan de onderkant zijn knopen bevestigd.

De jurk werd onder het habijt gedragen .