Zoeken in collecties

Het Sint Agathaconvent vindt zijn oorsprong in 1380 toen een aantal vrouwen in Delft gingen samenwonen om een religieus leven te leiden. Als inspirator en initiator voor het tot standkomen van deze gemeenschap is de plaatsvervangend pastoor van de Oude Kerk, priester Jacob Jan, aan te merken. De gemeenschap betrok een pand tegenover de Geerweg, aan de huidige Kantoorgracht. In 1400 ging de gemeenschap over tot de derde orde van Sint Franciscus en sloot zich aan bij het Kapittel van Utrecht. Het convent verhuisde in 1403 naar een huis tegenover de Oude Kerk. In hetzelfde jaar kreeg het convent, zoals het stadsbestuur in 1402 al had gedaan, van de Utrechtse bisschop Frederik van Blankenheim toestemming om zich te laten besluiten. Ter gelegenheid daarvan verleende de bisschop aan de goederen van het convent de kerkelijke vrijheid. In de loop van de 15e eeuw verkeerde het klooster in grote welvarendheid. Het kloostercomplex werd meerdere malen uitgebreid en groeide aldus uit tot het grootste en rijkste klooster binnen de muren van middeleeuws Delft. In 1467 gaf de bisschop de zusters toestemming hun kapel af te breken en een nieuwe, grotere kapel te bouwen die in 1471 gereed kwam. Met name de belastingvrijstellingen, die het convent genoot, leidden op den duur tot veel kritiek. Het voor een afgesproken hoeveelheid land en renten vervallen hiervan wist het convent met het betalen van een bedrag ineens af te kopen. Van de grote brand in Delft in 1536 liep het klooster evenals van de beeldenstorm in 1566 weinig schade op. Toen Delft in 1572 in handen van de opstandelingen kwam, werd het klooster geconfisqueerd door de Staten van Holland en werd het convent opgeheven. De zusters mochten in de zuidelijke vleugel van het kloostercomplex blijven wonen. In de noordelijke vleugel nam Willem van Oranje zijn intrek en werd vanaf toen Prinsenhof genoemd. Nadat hij er in 1584 vermoord werd, deden de gebouwen voor tal van doeleinden dienst. Thans is er het stedelijk museum gevestigd

Het Maria Magdalenaconvent in Delft lag aan de oostzijde van de Verwersdijk, ter plaatse van het tegenwoordige Doelenplein. Het werd voor het eerst vermeld in een oorkonde uit 1445. Het bestond echter al langer. Toen heette het, doordat de zusters de opvang en verzorging van armen tot hun taak rekenden, arme-zusterhuis. Uit een oorkonde uit 1448 blijkt, dat de zusters volgens de derde regel van Sint Franciscus leefden. Sinds wanneer dat het geval was, is niet bekend evenmin als de datum, waarop de zusters als conversinnen tot de regel van Sint Augustinus overgingen. De stadsbrand van 1536 legde de kloostergebouwen volledig in as. De zusters kregen toen steun van de cisterciënzerinnen van het klooster Leeuwenhorst in Noordwijk, die overigens in 1539/1540 nogmaals te hulp schoten. In 1557 werd Delft getroffen door een ernstige pestepidemie. Het Delftse stadsbestuur besloot toen het kloostercomplex van het Maria Magdalenaconvent ter beschikking te stellen als gasthuis voor pestlijders. De overgebleven tien zusters, kregen de taak om onder leiding van een chirurgijn of pestmeester de in dit gasthuis opgenomen patiënten te verplegen. In de middeleeuwen werden kloosters, die Maria Magdalena als patrones hadden, vaak bevolkt door ex-prostituees die tot inkeer waren gekomen. Of dat ten aanzien van het Delftse Maria Magdalenaconvent ook het geval was, is niet bekend

Het Sint Annaconvent in Delft, dat in de Annastraat aan de rand van de stad lag, was een bescheiden convent zonder een rijke geschiedenis. Het kwam voort uit een gemeenschap van zusters des gemenen levens. Als stichteres wordt een zekere Geertruid Johansdochter genoemd, aan wie ook de stichting van de kloosters Sint Anna te ‘s-Gravenhage en Sint Michiel te Haarlem toegeschreven wordt. De stichtingsdatum is evenwel niet bekend. De vroegste vermelding van het convent dateert uit 1441. Aanvankelijk behoorde het convent tot de derde orde van Sint Franciscus. In of vóór 1464 gingen de zusters echter over op de regel van Sint Augustinus. Voorts stelde de Utrechtse bisschop David van Bourgondië het convent onder visitatie van het Kapittel van Sion. Toen de stadsbrand van 1536 een groot deel van Delft in as legde, bleef het Sint Annaconvent gespaard. In 1573 werden de kloostergoederen door de Staten van Holland geconfisqueerd. De zusters moesten toen hun klooster verlaten. Later werden het complex gesloopt om plaats te maken voor de bouw van particuliere woningen

Het Sint Agnesconvent in Delft stond op de hoek van Gasthuislaan en Oosteinde. Dit als zustergemeenschap in 1403 begonnen convent nam in 1415 de derde regel van Sint Franciscus aan. In 1420 ging het over tot de regel van Sint Augustinus. Voorts schaarde het convent zich onder het Kapittel van Sion. Bij de de stadsbrand van 1536, die een groot deel van Delft in as gelegd, bleef het Sint Agnesconvent gespaard. In 1573 werd door de Staten van Holland op de bezittingen van het convent beslag gelegd. De zusters moesten toen het kloostercomplex verlaten. In 1592 bood de stad Delft tapijthandelaar en wever François Spiering dit toen leegstaande complex gratis aan om er een tapijtweverij te beginnen. Het kreeg toen in de volksmond al gauw de naam Spieringsklooster. Later verrezen er woonhuizen