Zoeken in collecties

In het buurtschap Eimeren onder het kerspel Elst in Overbetuwe stond een klooster, dat aan de Heilige Maagd Maria toegewijd was. Dit voor het eerst in 1481 vermelde klooster, dat in 1493 door brand veel schade opliep, werd in 1588 verwoest. De zusters hadden zich toen al in het Sint-Elisabethklooster in Huissen gevestigd

In 726 schonk Karel Martel een aantal goederen in Elst aan de kerk aldaar. De zorg voor deze vermoedelijk koninklijke eigenkerk, droeg hij toen op aan de missionaris Willibrordus, die de dagelijkse leiding daarover aan zijn Angelsaksische metgezel Werenfried toevertrouwde. Aan de kerk zou er al ten tijde van Werenfried een religieuze gemeenschap verbonden zijn, vermoedelijk bestaande uit zowel monniken als kanunniken, die waarschijnlijk bij de komst van de Noormannen elders een veilig heenkomen zochten. De toen ook verwoeste kerk, werd in 930 door bisschop Balderik herbouwd. Hij vestigde er tevens een permanente kanunnikengemeenschap, die onder leiding van een proost stond, die door de bisschop werd benoemd en uit het Domkapittel werd gerekruteerd. De vier prebenden die deze gemeenschap omvatte, betroffen feitelijk pastoorsporties, zodat de kanunniken van deze gemeenschap als kanunnikenpastoors te betitelen zijn. In 1462 stichtte een zekere Johan Ingen Nulant in de Elster kerk, naast voornoemde vier prebenden, vier kanonikale prebenden, waarvan de collatie aan hem en na zijn overlijden aan zijn erfgenamen kwam. In de betreffende stichtingsbrief werd de wens uitgesproken dat de bisschop de kerk van Elst tot collegiale kerk zou verheffen. Hiervan is het echter niet gekomen. Ook werd niet overgegaan tot een bisschoppelijke bevestiging van voornoemde door Johan Ingen Nulant gestichte vier prebendenen, die toen zelfstandig, naast die van voormelde vier kanunnikenpastoors, bleven bestaan. Hieraan kwam echter een eind toen omstreeks 1588 de sedert 1483 aan Sint Werenfridus toegewijde Elster kerk, die bij de beeldenstorm in 1555 veel schade opliep, met een onderbreking tijdens de Franse bezetting van twee jaar, door de gereformeerde gemeente in gebruik genomen werd

Het huis werd in 1944 totaal verwoest. De scholen werden na de Tweede Wereldoorlog weer opgebouwd maar het zusterhuis niet. Door het nijpend gebrek aan zusters werd het Elster convent met dat van Driel verenigd en gingen de zustersonderwijzeressen iedere dag met de fiets naar Elst