Zoeken in collecties

Aan de hofkapel, behorend bij het kasteel van de heren van Cuijk, dat gelegen was op de plek waar Grave ontstond, werd in 1388 een kapittel verbonden. Bij dit vrij onbeduidende kapittel, dat aan Sint Joris toegewijd werd, was waarschijnlijk de parochiekerk van Vierlingsbeek geïncorporeerd

Op het einde van zijn leven stichtte heer Jan I van Cuijk in 1308 een kapittel, dat verbonden was aan de in de periode 1260-1300 gebouwde parochiekerk te Grave, die aan de Heilige Elisabeth van Thüringen toegewijd was. Het kapittel bestond uit een college van zes kanunniken, aan het hoofd waarvan een deken stond. Bij de heren van Cuijk berustte het collatierecht voor wat betreft de kanunniken, die op hun beurt het recht bezaten de deken te kiezen. Bij het kapittel waren onder meer de kerk van Beuningen, de kapel van Niftrik en de parochiekerk te Escharen geïncorporeerd. Bij de grote stadsbrand in 1415 ging de Graafse Sint Elisabethkerk in vlammen op. Onder Arnold van Egmont, hertog van Gelre van 1423 tot 1474, werd de kerk herbouwd, die vervolgens in de periode 1506-1516 aanmerkelijk vergroot werd, terwijl in 1535 overgegaan werd tot het verhogen van de kruisarmen. Tijdens de eerste periode van de Tachtigjarige Oorlog, tussen 1570 en 1602, toen Grave in 1577 door de Staatsen op de Spanjaarden veroverd werd, vervolgens in 1586 door de Spanjaarden heroverd werd om tenslotte in 1602 voorgoed in Staatse handen te vallen, kreeg het protestantisme in Grave vaste voet aan de grond. Dit betekende het einde van het Graafse kapittel. De goederen en inkomsten van het kapittel vervielen toen aan de prins van Oranje, die daaruit onder meer het onderhoud aan de pastorie en het salaris van de predikant van Grave betaalde

In 1966/67 verhuisden de paters naar nieuwbouw in Nijmergen

Met goedkeuring van de bisschop van Den Bosch kocht de congregatie van de Paters van de HH. Harten in 1895 als eerste vestiging in Nederland een aan de Hoofschestraat in Grave gelegen voormalige bank van lening die de congregatie inrichtte voor een bescheiden aantal priesterstudenten. Deze studenten volgden hier slechts enkele jaren onderwijs. Daarna zetten ze hun studie voort in België aan de apostolische school in Aarschot, waarvoor de school in Grave aanvankelijk dan ook niet meer dan een voorbereidingsschool was. Nadat in 1898 het voormeld in Grave gekocht gebouw van een nieuwe vleugel was voorzien, groeide de opleiding daar uit tot een apostolische school, die de priesterstudenten een volledige middelbare schoolopleiding kon bieden. De verdere opleiding moesten de studenten dan in België volgen. Aangezien dit echter in de Eerste Wereldoorlog onmogelijk was, kwam er in Grave ook een noviciaat, dat in een gehuurd pand aan de Oliestraat gehuisvest werd. Dit echter slechts voor korte tijd, want in januari 1915 werd het noviciaat ondergebracht in een door de congregatie aangekocht pand dat gelegen was in de Hoofschestraat in Grave waar, zoals hierboven reeds is vermeld, de congregatie in 1895 reeds een voormalig bankgebouw verworven had. In het pand aan de Oliestraat vestigde de congregatie toen een scholastikaat dat echter, evenals het noviciaat, al in augustus 1915 vanuit voornoemde gebouwen in Grave ondergebracht werd in een door de congregatie gehuurd voormalig trappistinnenklooster aan de Eindhovensweg in Berkel-Enschot. Toen een brand in 1920 de apostolische school aan de Hoofschestraat in Grave volledig in as legde, besloten de paters van de HH. Harten Grave voorgoed te verlaten. Ze genoten toen onderdak eerst voor korte tijd nog in Grave in een oud fabriekje van de Missionarissen van de Heilige Familie en daarna in het kloostercomplex van hun congregatie in Simpelveld, totdat in 1923 de nieuwbouw van de apostolische school in Sint-Oedenrode gereed kwam