Zoeken in collecties

Het Sint Catharinaconvent in Hoorn lag aan de Gouw bij de hoek Muntstraat/Korte Achterstraat. Vermoedelijk was dit convent, dat volgens de kronieken in 1400 gesticht werd, in de eerste jaren van zijn bestaan een huis van zusters des gemenen levens. In 1409 werd voor het eerst vermeld dat de zusters tot de derde orde van Sint Francicus waren overgegaan. In datzelfde jaar verleende Andries van Schoorl, proost van West-Friesland, de kerkelijke vrijheid aan personen en goederen van onderhavige gemeenschap, die toen door hem tot conventuaal huis werd verheven. Uit een akte van eveneens 1409 blijkt dat het convent deel uitmaakte van het Kapittel van Utrecht. Het Sint Catharinaconvent, dat het rijkste van alle kloosters in Hoorn geweest zou zijn, werd opgeheven toen de stad in 1572 de zijde van Willem van Oranje koos. In het kloostercomplex was van 1586 tot 1603 de Westfrriese Munt gevestigd, waar naar de huidige Muntstraat vernoemd i

Het Sint Claraconvent in Hoorn, dat aan het huidige Kleine Noord naast de Noorderkerk lag, nam meteen al bij de stichting in 1468 de derde regel van Sint Franciscus aan. Het convent, wordt niet genoemd op de lijsten uit 1555 en 1570 van bij het Kapittel van Utrecht aangesloten gemeenschappen. Waarschijnlijk is het van dit kapittel geen lid geweest. Dit mede gelet op het feit, dat het Sint-Claraconvent onder invloed stond van de ook als barrevoeters bekend staande minderbroeders en daardoor ook wel het Barrevoetersklooster genoemd werd. In 1468 legde een stadsbrand een groot gebied rondom het Sint Claraconvent, waar de brand uitgebroken was, in as. In 1474 vermaakte Petrus Johannesz. Hees aan het convent goederen en landerijen onder Zwaag en Oosterblokker. Rond 1500 kwam de bij voornoemd convent behorende stenen kapel gereed. Toen de stad in 1572 de zijde van Willem van Oranje koos, werd het convent opgeheven. Het kloostercomplex werd tot school ingericht. In 1723 kreeg het de bestemming van gieterij, terwijl het daarna als bergplaats dienst deed

Het Sint-Ceciliaconvent in Hoorn vond zijn oorsprong in een gemeenschap van zusters, waarvan het ontstaan ergens tussen 1385 en 1396 terug te voeren is. Gehuisvest in een houten huis of kapel op een erf in de Gouw -het gebied rondom de huidige straat Gouw- trad de gemeenschap in 1400 toe tot de derde orde van St. Franciscus en schaarde zich een jaar later onder het Kapittel van Utrecht. In 1409 werd de gemeenschap tot conventuaal huis verheven, toen Andries van Schoorl, proost van West-Friesland, aan de personen en goederen van deze gemeenschap in dat jaar de kerkelijke vrijheid verleende. In 1429 verwierf het convent het belendende fraterhuis, dat aan de Nieuwsteeg stond. Het instandhouden van dit in hout opgetrokken gebouw en de bouw daaraan van een koor was hieraan als voorwaarde verbonden. Toen de bij het convent behorende, tot op de dag van vandaag nog bestaande Sint Ceciliakapel in 1435 door Martinus van Magione, vicaris-generaal van de bisschop van Utrecht, geconsacreerd werd, was er sprake van een stenen in plaats van een houten kapel. Blijkbaar was van voormelde voorwaarde afgeweken. Kort na 1472 werd de kapel vergroot en voorzien van een nonnengalerij. Uit het kohier van de tiende penning van 1561 valt op te maken dat het convent twaalf huizen in Hoorn bezat. Toen de stad in 1572 de zijde van Willem van Oranje koos, betekende dit de opheffing van het convent. De zusters werden gedwongen de stad te verlaten. In het gedeelte van het kloostercomplex, dat aan de Kruisstraat lag, werden in 1585 vier scholen ondergebracht; de Grote, de Latijnse, de Franse en de Duitse School. Het gedeelte aan Nieuwstraat werd gesloopt om voor een nieuw gebouw, het huidige Statenlogement, plaats te maken

Het Sint-Agnesconvent in Hoorn, dat onmiddellijk ten oosten van de parochiekerk van Sint-Cyriacus lag, ontstond in 1385 als een gemeenschap van zusters. Omstreeks 1400 namen de zusters de derde regel van St. Franciscus aan en schaarden zich onder het Kapittel van Utrecht. In 1409 verleende Andries van Schoorl, proost van West-Friesland, aan de personen en goederen van voormelde gemeenschap de kerkelijke vrijheid. Daarbij werd de gemeenschap tot conventuaal huis verheven. De bij het convent behorende kapel dateert uit 1435. Uit het kohier van de tiende penning van 1561 valt op te maken dat het Sint-Agnesconvent in Hoorn acht huizen bezat. Bij de beeldenstorm in 1566 werd het klooster verwoest. Het werd echter herbouwd. De overgang van Hoorn naar de Opstand in 1572 betekende de opheffing van het convent. Op bevel van prins Willem van Oranje en op grond van een vroedschapsbesluit werden de zusters van het Sint Agnesconvent, evenals de zusters van de andere Hoornse conventen, gehuisvest in het Caeciliaconvent. Omstreeks 1585 echter werden deze zusters, die tot hun dood alimentatie ontvingen, naar het Sint-Agnesconvent overgebracht. In 1586 werd een gedeelte van de gebouwen van laatstgenoemd convent in bezit gesteld van het admiraliteitscollege. Het andere gedeelte deed van 1606 tot aan het einde van de 18e eeuw dienst als oude vrouwenhuis