Zoeken in collecties

In 1450 stonden er op het Grote Oost in Hoorn twee kapellen: de Anthoniskapel en de Corneliskapel. Bij laatstgenoemde kapel werd in 1464 een nieuw vrouwenklooster gesticht, waaraan deze kapel werd overgedragen. De zusters, die de status van conversinnen hadden, leefden volgens de regel van Sint Augustinus en vielen onder het Kapittel van Windesheim. Het convent, dat aan Maria Magdalena toegewijd was, stond onder toezicht van de prior van het klooster Nieuwlicht in Westerblokker, dat eveneens tot voornoemd kapittel behoorde, en van de prior van het klooster De Blinken in Heiloo, dat aanvankelijk deel uitmaakte van het Kapittel van Sion, maar in de jaren 1533-1535, na vereniging met het Amsterdamse regulierenklooster, overging naar het Kapittel van Windesheim. In 1494 werd de nieuwe stenen kapel van het convent gewijd. Op verzoek van de zusters en met vergunning van de paus werd het convent door de deken van West-Friesland uit de clausuur ontheven. Het grote aantal uittredende zusters werd hiervoor als argument aangevoerd. Toen dit echter geen soelaas bleek te bieden, trachtten de visitatoren, die met voormeld besluit ook hadden ingestemd, het convent toch weer onder het juk van de clausuur te brengen. Bij de deken dienden zij een verzoek daartoe in. De zusters deden daarop hun beklag bij het stadsbestuur, dat zij aan hun zijde vonden. Of de clausuur opnieuw ingevoerd werd, is niet bekend. Zeker is, dat het conflict nog jarenlang bleef voortslepen. In 1547 werd het convent onder curatele gesteld. Hoogoplopende ruzies tussen de zusters vormden hiervoor de aanleiding. Er mochten vanaf toen geen nieuwe zusters meer worden aangenomen, waardoor het convent tot uitsterven gedoemd was. Al spoedig verviel het convent tot grote armoede en moest het zijn bezittingen vervreemden om nog enige inkomsten te hebben. In 1572 was van het grondbezit van het convent niets meer over. De straatnaam Bagijnensteeg is het enige wat thans nog aan het Maria Magdalenaconvent in Hoorn herinnert

Op zoek naar een studiehuis, bedoeld voor de eerste vier jaar van de gymnasiale opleiding voor studenten uit de noordelijke provincies, kreeg de congregatie van de Missionarissen van Mill Hill in de binnenstad van Hoorn een aan de Ramen gelegen leegstand zusterklooster gratis ter beschikking. In september 1925 startte dit studiehuis, dat de naam St. Bonifacius Missiehuis kreeg, met het eerste studiejaar. Om het hoofd te kunnen bieden aan het dreigend ruimtegebrek in dit studiehuis werd in 1927-1928 aan de Berkhouterweg in Hoorn een nieuw missiehuis gebouwd, dat door de Mill Hll-gemeenschap vanuit het studiehuis aan de Ramen in 1929 betrokken werd. In november 1944, toen op bevel van de Duitse bezetter ook de zijvleugels van het missiehuis aan de Berkhouterweg moesten worden ontruimd, vond de toen in die zijvleugels gevestigde Mill Hill-gemeenschap opnieuw onderdak in het reeds hierboven vermeld pand aan de Ramen, waar hun studiehuis tot 1929 gevestigd was. Korte tijd na de capitulatie op 5 mei 1945 van de Duitse troepen in Nederland werd het missiehuis aan de Berkhouterweg vanuit het pand aan de Ramen weer betrokken

Na vanaf 1925 in Hoorn gehuisvest te zijn geweest in een leegstaand zusterklooster aan de Ramen, besloot de congregatie van de Missionarissen van Mill Hilll om wegens ruimtegebrek daar tot de bouw van een nieuw missiehuis over te gaan, waarvoor al in 1926 aan de Berkhouterweg in Hoorn een boerderij met ongeveer 11 ha land was gekocht. Het nieuwe missiehuis, dat de naam St. Bonifacius Missiehuis kreeg en bedoeld was voor de eerste vier jaar van de gymnasiale opleiding voor studenten uit de noordelijke provincies, werd in 1929 betrokken. Missiezusters van het Kostbaar Bloed namen er het verzorgen van de huishouding op zich. In 1949 werden ze vervangen door zusters van de congregatie van de Dochters van de Goddelijke Verlosser en in 1954 door Franciscanessen van Mill Hill. Het missiehuis werd in 1941 door de Duitse bezetter in beslag genomen op de zijvleugels na, waar de Mill Hill-gemeenschap zich toen vestigde. In 1944 moesten de zijvleugels echter ook ontruimd worden. Onderdak werd toen gevonden in het pand aan de Ramen dat, zoals reeds vermeld, al door de missionarissen van Mill-Hill betrokken werd toen zij zich in 1925 in Hoorn vestigden. Korte tijd na de capitulatie op 5 mei 1945 van de Duitse troepen in Nederland werd het missiehuis aan de Berkhouterweg vanuit het pand aan de Ramen weer betrokken. Vanaf september 1968 bezochten de Hoornse Mill-Hill studenten scholen in de stad, hetgeen het missiehuis toen in feite de status van slechts een convict verleende. In 1982 werd het St. Bonifacius Missiehuis aan de Berkhouterweg verkocht aan S.O.W., een samenwerkingsorgaan van de sociale diensten van dertien Westfriese gemeenten