Zoeken in collecties

In 1958 werd er in Maastricht in de toen nieuwbouwwijk Malpertuis een aan Onze Lieve Vrouw van Goede Raad toegewijd rectoraat opgericht. Op verzoek van de bisschop van Roermond namen augustijnen de pastorale zorg van dit rectoraat op zich. In 1960 betrokken zij het klooster aan het Malpertuisplein. De augustijnen bestemde het klooster tot regionaal convent. Onder meer daardoor raakten zij in conflict met het kerkbestuur. Van 1958 tot 1965 diende een zogenaamde Zweedse barak als noodkerk voor het rectoraat. Deze moest in 1965 plaatsmaken voor de nieuw gebouwde kerk, die in 1965 in gebruik genomen werd. In 1978 werd het rectoraat tot parochie verheven. Een jaar later, in 1979, gaven de augustijnen de parochie aan het bisdom terug. Ze verlieten toen het klooster, dat tot 1990 verhuurd werd aan de stichting ‘Jan Baptist’, een organisatie voor gezinsvervangende dagopvang voor uit huis geplaatste kinderen. Daarna stond het enkele jaren leeg om vervolgens opnieuw verhuurd te worden, nu als privé-kliniek. Tegenwoordig zijn er de kantoren van Opera Zuid gevestigd. De omstreeks 2000 aan de eredienst onttrokken kerk werd in 2002 aan de Gemeente Maastricht verkocht. In 2003 nam Opera Zuid er haar intrek

In 1254 vestigden de augustijnen zich in Maastricht. In dat jaar kregen zij aan de Vismarkt een kapel in hun bezit. Een jaar later namen ze hun intrek in een aantal bestaande huizen, die gelegen waren tussen de stadsmuur langs de Maas en de Bokstraat, die thans Kesselskade heet. In 1291 kwam hun eerste kerk gereed. Het priesterkoor van deze kerk, waarvan niets bewaard is gebleven, bevond zich, ondersteund door palen, boven de Maas. In 1586 bood het stadsbestuur de augustijnen het gebruik aan van de kapel van Maria ten Oeveren, die eveneens aan de Bokstraat lag. Deze kerspelkapel was onderhorig aan het Onze Lieve Vrouw-kapittel. In 1609 kreeg het convent van dit kapittel toestemming de kapel te vervangen door een nieuwe kloosterkerk. De kapel bleef nog een halve eeuw in gebruik en in die tijd werd er aan de Mariastraat, naast de kapel, een nieuwe kerk en tevens een nieuw klooster gebouwd. Toen de kerk in 1659 gereed was, werd tot sloop van de kapel overgegaan. Nadat Maastricht in 1794 door de Franse revolutionaire legers werd ingenomen, werd twee jaar daarna het augustijner klooster, evenals alle andere kloosters in Maastricht, door de Franse machthebbers opgeheven. In 1876 werd een gedeelte van de kloostergebouwen afgebroken. De rest volgde in 1922. De kloosterkerk kreeg verschillende profane bestemmingen. In de jaren 1920 tot 1964 ging ze evenwel weer als kerk dienst doen, nu als parochiekerk van de in 1918 opgerichte parochie Sint-Jozef. Thans is een deel van het kerkgebouw in gebruik als verenigings- en repetitielokaal van de Mastreechter Staar

Ridder Arnold Stirbolt liet aan het begin van de 13e eeuw aan de Maas tegenover de huidige Sint-Teunisstraat een kapel bouwen. Deze kapel, waarvoor de grond door het kapittel van Sint-Servaas was afgestaan, werd het middelpunt van een bloeiende verering van St. Anthonius Abt, de beschermheilige tegen het zogenaamde Antoniusvuur. Omstreeks 1236 schonk Ridder Willem, vermoedelijk de zoon van Arnold Stirbolt, de kapel aan het moederhuis van de Orde van Sint-Antonius. De kapel werd in 1380 door een nieuw, wellicht gotische kruiskerk met twee torens vervangen. Waarschijnlijk werd er ook een nieuw klooster met een hospitaal in gebruik genomen, al is er van het hospitaal niets bekend. Door de aanleg van de tweede omwalling kwam het gebouwencomplex binnen de stadsmuren van Maastricht te liggen. Het klooster maakte circa twee eeuwen deel uit van van de balije van Pont-à-Mousson, maar wist zich daarna daarvan los te maken. De antonieten, zoals de leden van de orde genoemd werden, wisten in de loop der eeuwen hun bezittingen in Maasticht en omgeving aanzienlijk uit te breiden. Zo kwamen zij in het bezit van de Griend, een eiland in de Maas, dat sindsdien Antoniuseiland genoemd werd en als quarantaineplaats voor pestlijders dienst deed. Ook in Bemelen verwierven ze gronden, die thans nog Antoniusbank heten. Na de reformatie ging het bergafwaarts met het klooster. In 1612 werd nog een ter vergeefse poging ondernomen, de bezittingen van het klooster naar het jezuïetenklooster in Aken over te hevelen. Toen in 1783 de orde in het prinsdom werd opgeheven, werden de overgebleven Maastrichtse antonieten opgenomen in het kapittel van de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Het kloosterterrein met de gebouwen werden in 1786 verkocht aan een particulier die woningen in het kloostergedeelte inrichtte. Toen Maastricht in 1794 door de Franse revolutionaire legers werd ingenomen, liep het klooster door beschietingen ernstige schade op. In 1848 is wat er van het kloostercomplex resteerde afgebroken